«Είχε καλό καιρό σήμερα, και τ’ απόγεμα μια ψιλή υγρασία σχημάτισε ένα ελαφρό συννεφάκι , ήθελα να μείνω και μόνος μετά την πολυκοσμία της χθεσινής γιορτής. Πήγα μια βόλτα προς τα πάνω στ’ αμπέλια, άναψα τα καντηλάκια, και κάθισα να ιδώ την ανατολή του Φεγγαριού».
Ο φίλος μου ο π.Ι. μούφτιαξε το κέφι απ’ το τηλέφωνο με τις εικόνες που μετέφερε.Μιλήσαμε λίγο ακόμα για το κρασί και την ωρίμανση του και καληνυχτιστήκαμε.Πως γίνεται να μας ανακουφίζει ένα ελαφρό συννεφάκι; Μια νεφέλη κούφη.
H απλή τέχνη έχει ό,τι είναι προνόμιο μόνο των έργων των μεγάλων δασκάλων: Μια ψυχή ψυχές όλη γεμάτη… που θα μας έλεγε και ο Δ.Πικιώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου