Δεν ξέρω τον τίτλο!

Της Έλενας

Διαβάζουμε στο μπλογκ Romfea.gr την ομιλία του Μητροπολίτου Δημητιάδος κ. Ιγνατίου κατά τη διάρκεια πρωτοχρονιάτικης εκδήλωσης για τα παιδιά των Κληρικών, των Ιεροψαλτών και των υπαλλήλων της Ιεράς Μητροπόλεως.

Η βασική μας απορία είναι αν ο Μητροπολίτης ζει στην ίδια χώρα με μας.
Τις υπόλοιπες απορίες θα τις δείτε με κόκκινα γράμματα παρακάτω, στην παράθεση τμημάτων της ομιλίας.

«Οι Χριστιανοί διακρίνονταν στην πρώτη Εκκλησία από την αγάπη και την χαρά, ξεχώριζαν γιατί είχαν πρόσφατη την εμπειρία του Χριστού. Κι εμείς έχουμε αυτή την εμπειρία καθημερινά, λειτουργούμε για την χαρά. Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι το Μυστήριο της χαράς, της ενότητας. Ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό, μέσα στο Μυστήριο της Μετανοίας και βρίσκει τον εαυτό του.
Μέσα στην Εκκλησία βιώνουμε αυτή την χαρά και την συναντούμε στον κάθε αδελφό μας ως να είναι ο Χριστός.

Ως να είναι Χριστός ο κάθε αδελφός, υποθέτουμε, και όχι μόνο όσοι συμφωνούν με τις τακτικές μας. Π.χ. Στην πόλη πάρα πολλοί διαφωνούν με την υπό την αιγίδα του Μητροπολίτη Ακαδημία και σ'αυτούς δεν φέρονται ως να είναι Χριστός αλλά περιφρονητικά. Μπορείτε, στο διαδίκτυο, να διαβάσετε τα λόγια του υπευθύνου της σχετικά αλλά και της ομάδας στήριξης των μεταπατερικών. Επίσης η χαρά είναι πνευματική κατάσταση και όχι ευφορία αγαπολογίας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτή και πρέπει να μεταφράζεται σε λόγους χαράς, σε έργα αγάπης και προσφοράς, σε τρόπο ζωής. Δεν επιτρέπεται σ’ εμάς να κυριαρχήσει η στενοχώρια. Δεν έχουμε το δικαίωμα να μπούμε στη διαδικασία της κατάθλιψης που θέλουν να μάς επιβάλλουν.

Κανείς δεν μας επιβάλλει κατάθλιψη ή στενοχώρια. Αυτά έρχονται όχι από την κρίση αλλά από τον τρόπο που οι πνευματικοί ηγέτες αντιμετωπίζουν, ως μη υπάρχουσα, την κρίση -κυρίως την πνευματική- ή και την αυξάνουν.

Μην αφήσετε κανένα να σάς τρομοκρατήσει αυτό τον καιρό.

Πραγματικά είμαστε τρομοκρατημένοι αλλά από τις πράξεις ή τις παραλείψεις ,του διοικητικού ιερατείου, με πρώτο τον Αρχιεπίσκοπο.
Ευτυχώς υπάρχουν ιεράρχες που μας επιτρέπουν να ελπίζουμε.
Οπως ξέρετε, η χαρά δεν είναι αυτόματος μηχανισμός, πολύ δε περισσότερο η χαρά του Χριστού που είναι η μόνη χαρά.

Είναι αποτέλεσμα αγώνα για την Ορθοδοξία και την βιωτή της σε πρακτικό επίπεδο και αυτά τα δύο εμείς πρέπει να τα διασώσουμε, ενίοτε και από δεσποτάδες!

Ούτε με διαδόσεις, ούτε με φήμες. Όχι ότι δε θα υπάρξουν δυσκολίες. Θα υπάρξουν, αλλά εμείς τις αντιμετωπίζουμε με άλλον τρόπο. Για εμάς η ελπίδα έχει όνομα, δεν είναι ιδέες, είναι ο Χριστός μας…»

Τί διαδόσεις και φήμες;
Δεν τα βλέπουμε;
Δεν τα ζούμε;
Τα οικονομικά τα παλεύουμε (λέμε τώρα).
Τη σύμπλευση με την εξουσία δεν μπορούμε να παλέψουμε.
Δεν είδαμε τον Αρχιεπίσκοπο στον Αγιο Παντελεήμονα, στη συναυλία, αντί να τον δούμε να περπατά στους ίδιους δρόμους που κινούνται ξένοι και Ελληνες να δει τη... γλύκα;
Δεν ακούμε το ροχαλητό των "ανύστακτων" ιεραρχών για το θέμα της Κάρτας, για το μάθημα των θρησκευτικών κ.τ.λ. ;


Σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε τα στελέχη της τοπικής Εκκλησίας:

«Μην αποκάμετε και μη γονατίζετε παρά μόνο για προσευχή. Εμείς θ’ απλώσουμε τα χέρια όχι γροθιά για τη βία, αλλά όπως ο Χριστός στο Σταυρό για αλληλεγγύη, συμπόρευση, ενότητα. Θέλω οι λόγοι μας να είναι λόγοι ενότητας, συγχώρεσης, χαράς.

Και αντίστασης ε;

Από εμάς εξαρτάται να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα… Δίνετε κουράγιο στο λαό μας. Δείτε τους και δείξτε τους ότι η ζωή δεν είναι μόνο μια οικονομία.

Σωστό!

Επιτέλους, έχει τόσες άλλες ομορφιές, σαν κι αυτή που ζούμε απόψε εδώ…

Δηλαδή να πουν οι ιερείς στο λαό να κάνει γιορτούλες;

Θα χρειαστούν οι άνθρωποι να βρουν κάπου, έναν τόπο εμπιστοσύνης και χαράς. Εμείς έχουμε αυτόν τον τόπο. Είναι ο τόπος του Θεού, της Εκκλησίας μας. Είναι η Εκκλησία μας…»

Αρκεί να είναι Εκκλησία, όπως μας την παρέδωσαν, Εκκλησία αγάπης, αγώνα, αντίστασης και αν χρειαστεί, πολέμου για τα ιερά μας.
Η Εκκλησία δεν είναι κυρίως συσίτια όπως πάει να διαμορφωθεί ως μοντέλο, τελευταίως.
Βεβαίως τα συσίτια είναι προσφορά επαινετή αλλά το κύριο έργο της Εκκλησίας, νομίζω, είναι πνευματική καθοδήγηση.
Παπάδες μποστάρηδες σε αγώνες κατά του αποχριστιανισμού θέλουμε και όχι χαρωπούς επικεφαλής εκδρομής ή μάστερ σεφ!

πηγή