Χίλιες μέρες άγονου βασανισμού
λυμαίνονται τις δυνατότητες της αιωνιότητας.
Το ίδιο μοτίβο της μοναξιάς
στα νύχια της ματαιότητας.
Στην παραφορά του έρωτα
παρακαλώ το θάνατο
να τελειώσει
την ανία τη χρονικότητας.
Ένα θάνατο
να στεφανώσει τον πόνο
με δόξα ερωτική.
Ένα μεγάλο τέλος να δωριθεί
σφραγισμένο με έσχατο νόημα.
Μετά τον κόσμο
και τις χλιαρές του παρηγορίες
ανατέλλει ο δρόμος του σταυρού.
Φανερώνεται η έκταση του κενού και η
αγωνία της Απουσίας.
Στο πάθος του έρωτα
η Χάρη της αβεβαιότητας.
Κούραση οι αποξηραμένες αλήθειες.
Στη φωτιά να σβήσω λαχτάρησα ή
να χαθώ στην παγωνιά του πρωινού.
Νικήτας Καυκιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου