Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZMUr10468Fmfe-7jDIGv0oyQwmx176gcL4gzcqylbwH_VqE2V5lCfAwhm7P8FFe4MEjVgtCk9-6FNw7W0MuelYoDE_MJwHoam3gDjv1VpVJFCeCQDjKLfZ3vSzqfsK9XHfQuzEDh8iMb8/s1600/img_4403.jpg

Της Ελένης

Η κυβέρνηση ενοχλήθηκε από το αντιμνημονιακό λόγο της Ιεράς Συνόδου προς το λαό.
Βγήκε λοιπόν ο εκπρόσωπός της ο Γ. Πεταλωτής και είπε, μεταξύ άλλων:
"Αυτό το 'δύναμη κατοχής' δυστυχώς το χρησιμοποιούν πολλές δυνάμεις, οι οποίες προφανώς δεν αντιλαμβάνονται τη μεγάλη σοβαρότητα της κυβερνητικής προσπάθειας και τη μεγάλη σοβαρότητα της προσπάθειας του ελληνικού λαού".

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι το Σύνταγμα προβλέπει διακριτούς ρόλους για κράτος και Εκκλησία.


Ως προς το ότι ενοχλήθηκαν οι αυτοκρατορίσκοι, ακριβώς "χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι".

Κι'εγώ ενοχλήθηκα όταν ο χοντρός είπε "μαζί τα φάγαμε" αλλά σκασίλα τους.
Κι'εγώ ενοχλούμαι που από μένα κόβουν χρήματα (τα πολλά που παίρνω δηλαδή...) αλλά από τους εαυτούς τους όχι αλλά σκασίλα τους επίσης.
Κι'εγώ ενοχλούμαι που ετοιμάζουν την ηλεκτρονική δικτατορία αλλά εκείνοι στα απαυτά τους.
Κι'εγώ ενοχλήθηκα όταν ονόμασαν τον ξυλοδαρμό του υπουργού βία αλλά το ξύλο που τρώνε οι διαδηλωτές δημοκρατία (!).
Κι'εγώ ενοχλούμαι που όταν μιλώ για τα εθνικά μας δίκαια, τρέχουν με την ταμπέλα "εθνικισμός", που όταν ζητώ δικαιώματα όχι λιγότερα από τους μετανάστες ουρλιάζουν "ρατσισμός, που ενώ βρακί δεν έχει ο κώλος μας, ετοιμάζουν με τα λεφτά του ξυπόλητου (πια) Ελληνα, τζαμί για τους μουσουλμάνους, που τους ενοχλεί το μάθημα των θρησκευτικών, οι εικόνες των Αγίων, ο σταυρός της σημαίας, τα βιβλία της πραγματικής ιστορίας, οι εθνικές επέτειοι και γενικά όσα τονίζουν το "όμαιμον και το ομόθρησκον", όσα κράτησαν τούτη την πατρίδα απλωμένη από το γεράνι της αυλής ως εκεί που σε πάνε τα όνειρα μιας άλλης, πληγωμένης αλήθειας.

Κι' εγώ ενοχλούμαι κύριοι της εξουσίας, μα δεν με ρωτήσατε ποτέ!

Δεν σας νοιάζει για μένα.

Δεν σας ενδιαφέρουν οι πληγές μου, δεν σας νοιάζει που η αξιοπρέπεια που ξεπουλάτε είναι δική μου και δική μας, ολονών μας εκτός από σας, δεν σας τρομάζει το δικό μας "αχ", δεν ντρέπεσθε, ούτε στο ελάχιστο της δικής μας ντροπής, γιαυτούς τους δυνάστες που εσείς κουβαλάτε, για να ελέγχουν την ζωή μας που την υποθηκεύσατε για να ζήσετε εσείς καλύτερα και μεις, όσο γίνεται, χειρότερα.
Μίλησε τώρα (επιτέλους!) η διοικούσα Εκκλησία και αυτό σας ξύνισε!

Ξέρουμε γιατί.

Οχι από ευθιξία αλλά επειδή φοβηθήκατε μην κατεβάσει τον κόσμο που εσείς δεν μπορείτε, στον δρόμο.
Δεν είμαστε σίγουροι αν οι δεσποτάδες μίλησαν από πόνο πατρίδας ή για να σας πιέσουν να μην κόψετε την μισθοδοσία τους, στον επερχόμενο διαχωρισμό Κράτους- Εκκλησίας.
Οπως και νάχει όμως, η Εκκλησία όχι μόνο έχει δικαίωμα αλλά υποχρέωση να αρθρώνει λόγο όταν ο λαός υποφέρει και η πατρίδα κινδυνεύει και τώρα συμβαίνει, ακριβώς αυτό.

Πού είναι το ψέμα όταν σας λένε για δυνάμεις κατοχής και τάχα θίγεστε;

Αυτοί που πηγαινοέρχονται, οι Τροϊκάνοι, και δίνουν εντολές για το πόσα κόψετε από την φασολάδα του κοσμάκη και πόσους θ'απολύσετε, τί είναι δηλαδή;
Δεν είναι οι νταβάδες σας, δεν είστε οι πόρνες τους που αφού σας εξασφάλισαν τα στολίδια και τα μπιζού της καλοπέρασής σας τώρα σας βάζουν να κάνετε πιάτσα για να τους τα φέρετε και να μη χάσουν ευρώ από όσα επένδυσαν στα ματαιόδοξα κουνήματά σας;
Για ποιά σοβαρότητα κυβερνητικής προσπάθειας και προσπάθειας του λαού μιλάτε;
Καταρχήν εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις και ο λαός, δεν πάνε μαζί.
Σήμερα δε, έχουμε τελείως αντίθετους προσανατολισμούς, εσείς κι'εμείς.

Οχι εμείς δεν φάγαμε τίποτε!

Τα φάγατε μόνοι σας.

Τώρα τρώτε και το μεδούλι μας, ό,τι ξέμεινε από τον ιδρώτα μας, το δίλεπτο που κρύφτηκε στην κόχη της τρύπιας τσέπης μας!
Να τα φάτε και να σας σταθούν στο λαιμό!
Εκείνο που δεν μπορείτε όμως να μας πάρετε, είναι η δύναμη της ελπίδας, της αγανάκτησης, της αντίστασης και της κραυγής μας.
Εμείς και πεινασμένοι, θα φωνάζουμε.

Εμείς και ντροπιασμένοι, θα ποτίζουμε τα γεράνια της αυλής μας για να μην χαθεί η πατρίδα.
Εμείς θα γίνουμε ο χειρότερος εφιάλτης σας.
Γιατί τελικά είμαστε εσείς κι'εμείς!


Δεν υπάρχουν σχόλια: