Φίλες για πάντα!!!!

Αυτή η φιλία που δέθηκε στα χρόνια της εφηβείας….


Αυτή η κοτσίδα που δεν λύθηκε ως σήμερα.. άλλαζε μόνο φιογκάκια..

Πότε ροζ, κόκκινα., άλλοτε θαμπά, τσαλακωμένα, μετά πάλι χρυσόσκονες και να αλλάζουν με ταχύτητα…
Αυτές οι αγκαλιές που άνοιξαν στα ξύλινα μαθητικά θρανία δεν έκλεισαν ακόμα!
Οι καναπέδες έχουν ακούσει, γέλιο, κλάμα, απελπισία, χαρά.. τη ζωή μας όλη…
Στα ζόρικα κρατούσαμε σχοινιά μη πέσει η Μ.. η Ν.. η Α..
Τα πρώτα τσιγάρα με καφέ ελληνικό, ακόμα τα βλέπω.. οι έρωτες που πονούσαν, αυτοί που πετούσαν σαν άγγελοι, τα όνειρα, τα γέλια,οι προσδοκίες..
Μοιραστήκαμε πρόβες νυφικών.. ερχομό παιδιών, αντάρες μεγαλώματος..
Συνελεύσεις να λυθούν τα καθημερινά.
Μαλώματα, διδαχές, παρηγοριά όλα ανάκατα…
Τα πρώτα χρόνια στις συνεστιάσεις δείχναμε φωτογραφίες γενεθλίων, επετείων με χαμόγελα, από εκδρομές με πέντε μικρά στη θάλασσα δίπλα με τα κουβαδάκια τους, ξαπλωμένες στις χοντρές πετσέτες να μαυρίσουν τα κορμιά μας. Το τρανζίστορ να παίζει.. τα βιβλία πασπαλισμένα στη άμμο που δεν διαβάστηκαν ποτέ.. από την πολυλογία..
Οι δουλειές μας, οι εφηβείες τους μετά, οι τσακωμοί με τους «καλούς» μας με τα πεθερικά με τις μάνες μας.. έπρεπε να βγουν από μέσα να μεταλλαχτούν σε γέλιο.
Οι Τετάρτες είχαν οριστεί να είναι δικές μας!
Κινηματογράφο, θέατρο, μπαράκι για αποφόρτιση.. Πάντα και η Νότα δίπλα μας…
Ένα με την πλεξούδα!
Μόνες δεν μείναμε ποτέ! Δεν κοιτούσαμε το ταβάνι. Εκεί δεν γράφει της ζωής τα χρώματα μόνο ερημιά έχει και το άσκοπο πέρασμα, το αμοίραστο..
Το φευγιό των παιδιών δεν μας τρόμαξε, μας έδωσε χρόνο, ελευθερία.. Κατηγορηθήκαμε με ταμπέλες αναισθησίας γιατί δεν είμαστε οι «κλασσικές» μανάδες.
Είχαμε τις ισορροπίες της προσφοράς όταν μας ζητιόταν.
Τα όνειρα ήταν δικά τους!
Πολύ βολική απόφαση! Και για τις δυο πλευρές. Τα ταψιά, πηγαινοέρχονται και τα Σάββατα κρατάμε τα μικρά για να διασκεδάσουν οι γονείς.
Καλά αν κάποιο Σάββατο είμαστε ..κλεισμένες για αλλού.. τα παιδιά δεν το κάνουν «θέμα»!
Ακόμα εδώ στον καναπέ… δυο χήρες ( τους κλάψαμε), μια εγκαταλελειμμένη, (τον σιχτιρίσαμε) και η άλλη στα ίσια της (να είναι καλά ο άνθρωπος να μας ανέχεται).
Οι φωτογραφίες του τώρα άλλαξαν χρώμα και χαρτί εκτύπωσης!
Νομίζω γράφουν… αιματολογικές εξετάσεις…
Ανταγωνισμός ποια έχει περισσότερα τριγλυκερίδια, ζάχαρο….
Με την ίδια νεανική διάθεση τα έχουμε γελοιοποιήσει…
Πάντα κατεβαίνουμε στα μαγαζιά, προβάροντας ρούχα.. μυρίζοντας κολόνιες… πίνοντας καφέ..
Φασαριόζες, πολυλογούδες.. γκρινιάρες.. αυτοσαρκαζόμενες..
κουτσομπολεύοντας τα κουσούρια μας..
Εχουμε δώσει όρκο: «Οποια ανακατευτεί στια πόδια των παιδιών της μαύρο φίδι που την έφαγε!»
Κάποιες φορές παραβαίνουμε τον όρκο αλλά έρχεται το «σκάσε» να μας το βουλώσει!
Βαστάμε το σχοινί μη και πέσουμε στο πηγάδι με τα φίδια!
Περικοπές έγιναν μόνο στις συντάξεις…


Οι κορδέλες είναι ακόμα ροζ…..

γιαγιά Αντιγόνη