Ο Γέροντας Ιωσήφ κρατάει μια εικόνα του αγίου Ιωσήφ με τον Χριστούλη.
Προς το κελί ροβόλησα, τόσα χρόνια που ήσουν,
ξέχασα πως χτύπησες, Γέρων Ιωσήφ, πόρτα του Παραδείσου
Η παρουσία σου παντού μα και η γλυκιά ολογάλανη ματιά σου
δεκάδες έρχονται ξανά, παρηγοριά ζητούν στα λόγια τα δικά σου.
Για εσχατιά μας μίλησες, μα και για την Ελλάδα
πως δεν θα αφήσει η Παναγιά, να την αγγίξει λάβα.
Έσκυψα και μ΄ ευλόγησες και έδιωξες τη θλίψη μου για πάντα
και μου έγνεψες πως έμεινες εδώ, για άλλα χρόνια σαράντα.
Είναι το καλυβάκι σου, ολόγιομο με χάρη
να έρχεται ο δυστυχής, παρηγοριά να πάρει.
Η μεσιτεία σου μόνιμα, στην Παναγιά Παρθένα
αίτηση στην Παντάνασσα, να μην ξεχνά ούτε ένα.
Το παιδί σου Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου