Εναλλακτικές βασιλόπιτες με ρύζι, τυριά ή κρέας!

Η συνταγή της βασιλόπιτας ποικίλλει, ανάλογα με τον τόπο προέλευσής της. Δεν είναι πάντα γλυκιά
Στην Ήπειρο, η βασιλόπιτα είναι κρεατόπιτα, η οποία εξελίχθηκε χάρη στις παραδόσεις των βοσκών με βλάχικες και σαρακατσάνικες ρίζες, που κάποτε μετακινούνταν από μέρος σε μέρος
Στο Μέτσοβο, για παράδειγμα, είναι μια...αρωματική πίτα με κιμά σκεπασμένη και το σύμβολο καλής τύχης είναι κρυμμένο στη ζύμη και όχι στη γέμιση.
Στα Ιωάννινα, σύμφωνα με μια παλιά συνταγή, ήταν μια πίτα ανοιχτή, με κρέας από πρόβατο ή κοτόπουλο, μαζί με πολλά αυγά και ψιλοκομμένα ζεματισμένα κρεμμύδια. Σήμερα στην Ήπειρο φτιάχνεται με κοτόπουλο ή αρνί και ρύζι.
Πολύ ενδιαφέρουσες συνταγές είναι αυτές βάσει των οποίων ψήνεται πρώτα το φύλλο και η γέμιση μπαίνει μετά. Οι οικιακοί μάγειρες ζύμωναν και έψηναν περίπου 50 φύλλα κάθε φορά για να τα έχουν έτοιμα, έτσι ώστε να μπορούν να φτιάχνουν πίτα οποιαδήποτε στιγμή, καθώς το ψημένο φύλλο διατηρούταν και για περισσότερο καιρό. Δύο από τις πιο διαδεδομένες γεμίσεις στη Βορειοδυτική Ελλάδα και τη Θεσσαλία ήταν τουλουμοτύρι και γλίνα, και κιμάς με ρύζι ή πλιγούρι.
Υπάρχουν επίσης πολλές συνταγές βασιλόπιτας με γέμιση τυριούδημοφιλείς στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μέχρι τη δεκαετία του ΄50.
Στη Σιάτιστα, για παράδειγμα, η βασιλόπιτα παλαιότερα ήταν αλμυρή πίτα γεμιστή με τυρί και αυγά. Στο Πωγώνι κάποτε τα βασικά συστατικά της ήταν βούτυρο, αυγά, τυρί και πλιγούρι. Πολλές φορές μάλιστα, την έλεγαν κοφτόπιτα.
Οι συνταγές ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή, όπως βέβαια και το γούρι καλής τύχης που μπαίνει στα τοπικά πρωτοχρονιάτικα ψωμιά, τις πίτες και τα κέικ. Σήμερα, το φλουρί- είτε πραγματικό νόμισμα είτε ψεύτικο- είναι αυτό που παίρνουν οι περισσότεροι από εμάς όταν πετύχουν το τυχερό κομμάτι. Αλλά στο παρελθόν, το γούρι μπορεί να ήταν ένα άσπρο κουμπί ή ένα κομμάτι κόκκινη κλωστή, ιδίως αν η οικογένεια ήταν φτωχή. Σε ορισμένες περιοχές έβαζαν βελανίδια και κομμάτια καλαμποκιού, ή ακόμα και μικρά κλαδάκια από κάποια δέντρα.