σπριντ τα σπρεντ ...

Προ ημερών αγορεύοντας κάπου ο κ. Χρυσοχοΐδης, καθώς δώθε κείθε κι ως έτυχε αγορεύει, δήλωνε με στεντόρεια τη φωνή ότι «όποιος σήμερα μιλάει για επιμήκυνση κάνει κακό στην πατρίδα, διαπράττει προδοσία»!

Βεβαίως, ο πρώτος που μόλις λίγες μέρες πιο πριν υποτονθόριζε κατ' αρχήν κι ύστερα βροντωδώς ομιλούσε για επιμήκυνση ήταν ο ίδιος ο Παπανδρέου!

Συνεπώς, σύμφωνα με τον κ. Χρυσοχοΐδη ο Παπανδρέου είναι προδότης.

Εχει αυτό καμμία σημασία; Οχι! Ετσι κι αλλοιώς σπανίως εννοούν ό,τι λένε, συχνά λένε ό,τι να 'ναι και πάντα επικοινωνιακώς και μόνον επικοινωνιακώς προσπαθούν να διαχειριστούν τη μιζέρια στην οποίαν μας βύθισαν. Για παράδειγμα: Ο Παπανδρέου θεώρησε την επιμήκυνση ως «επιβράβευση (σ.σ.: !!!) των προσπαθειών μας». Με δεδομένο ότι η επιμήκυνση δεν είναι δεδομένη, στην περίπτωση που το νόμισμα σκάσει αλλοιώς, ο ίδιος άνθρωπος, ο Παπανδρέου, θα θεωρήσει τη μη- επιμήκυνση εξ ίσου επιβράβευση! Ερκος οδόντων;

Γιατί;

Ο άνθρωπος, ο Παπανδρέου, μας έχει καταστρέψει ακόμα και το ζάπινγκ. Ακούς ραδιόφωνο; ο Γιωργάκης! Αλλάζεις σταθμό; ο Γιωργάκης. Ανοίγεις τηλεόραση; ο Γιωργάκης! Αλλάζεις κανάλι; ο Γιωργάκης!

Ενας ακατάσχετος χείμαρρος Γιωργάκη να κατακλύζει, να πνίγει την επικράτεια με σπασμένα ελληνικά, με ακατάσχετες μωρολογίες, ένα είπα - ξείπα για όλα, με τα παπαγαλάκια να τον ερμηνεύουν, τις υποδόριες διαρροές να εξηγούν τα ναι μεν αλλά των διατυπώσεων -ένα ατέλειωτο μπουρδολογείν και μετα-παραφράζεσθαι για όλα, τις συμβάσεις, τα μέτρα, το Μνημόνιο 3, το Μνημόνιο 15, μια παράκρουση, ένα παραλήρημα.

Ενα ζάπινγκ σε μια τραγωδία χωρίς τέλος, χωρίς κάθαρση, χωρίς μέγεθος,

τιποτένια. Απ' το τίποτα στο τίποτα.

ΣΤΑΘΗΣ