Εννοώ αυτή που ξεπήδησε από το πουθενά. Όταν αρχές του ’80 οι άνδρες σήκωναν τα μανίκια του σακακιού, άφηναν ξεκούμπωτα τα πουκαμισάκια να φανεί το δασύτριχο στέρνο, που το στόλιζαν με Φα-κα (ντόρο), ρολόι Rolex μαϊμού και ύφος «εδώ ο παίδαρος ο Μέγας».
Οι γυναίκες έριχναν τις αλεπούδες πάνω στις βάτες του μισού μέτρου και το σατέν στην ημερήσια κίνηση, από πουρνό-πουρνό. Δεκάδες αλυσιδάκια χρυσά, σετάκια για τις επίσημες εμφανίσεις στις μεγάλες πίστες πρώτο τραπέζι.
Κάπου ανάμεσα στον κοντό με την γραβάτα και στις βιντεοταινίες της σαχλαμάρας, ξεφύτρωσε το είδος που πρόβαλε την αντίσταση του στα χαζά.
Η κουλτούρα με την έννοια του ακραίου.
Με βροντώδη τρόπο, με στόμφο, με απαξία στους μη αντιλαμβανόμενους το νέο κύμα της βαθειάς κουλτουρο- γέννησης.
Οσο πιο δυσνόητο τόσο πιο θαυμαστό!
Ωρες άκουγες συζητήσεις ή διάβαζες άρθρα με πλατειάσεις Πειραιά-Κηφισιά.
Τα λεξικά να κατεβαίνουν με μανία και να ψάχνουν τα συνώνυμα του «κουραμπιέ».
Πόση ώρα να στολίσεις μια προτασούλα; Και να ανοίγουν οι χάνοι το στόμα θαυμάζοντας τα ακαταλαβίστικα.
Ταινίες που άφηναν πάντα ερωτηματικά.. Καυγάδες.. αναλύσεις.. γνέψε ψηλά και αγνάντευε
Στη λογοτεχνία αν δεν είχες εντρυφήσει τουλάχιστον στον Ιταλο Καλβίνο ήσουν για κράξιμο.
Το δυσνόητο ισοδύναμο του μεγαλειώδους!
Κάπου εκεί χώθηκε και το φεμινιστικό κίνημα και του άλλαξαν τον αδόξαστο.
Ανέβηκε στις βιβλιοθήκες η Σιμόν ντε Μποβουάρ, να «δένει» με τα άπαντα του Λουντέμη αγορασμένα με δόσεις, ως που φάνηκε τόσο συντηρητική, μπροστά στη Μαρί Καρτινάλ.
Και δώσανε το καρότσι με το μωρό στον σύζυγο να το σεργιανήσει στη γειτονιά. που μέχρι τότε το μόνο που ήξερε ήταν να φτιάχνει το ρουμπινέ και πολύ ήταν!
Όταν πέσεις απότομα στο κρύο νερό δε θα σκούξεις;
Όταν σου δώσουν προνόμια που δεν είχες σκεφτεί, δεν θα κάνεις ακρότητες;
Η Επίδαυρος βογκούσε από την πρωτοπορία και τσιμουδιά!
Το τι φουστανέλα φόρεσε ο Προμηθέας που να γυρίζει στη ρόδα και να λες τώρα θα του φανεί το σώβρακο.
Και να παίρνεις το δρόμο της επιστροφής και από τους καυγάδες να λες δεν την γλυτώνω την Κακιά Σκάλα, Βαγγελίστρα μου!!!!
Γιατί ο ένθερμος υποστηριχτής της νέο αναπτυχθείσας άποψης δεν σήκωνε συζήτηση!
Αχ ρε Νταλάρα κόψιμο που είχες πάθει!
Αντε να δεις και κομμάτι σύγχρονη ζωγραφική, μη σε πουν και υποανάπτυκτο…
Στην Εθνική Πινακοθήκη μόστραραν έργα Γερμανών σύγχρονων ζωγράφων.
Ενας πίνακας ισα με τον τοίχο του καθιστικού ντυμένος με μπεζ ταπετσαρία και από κάτω να αναφέρει ως τίτλο: «Ο έμπορος που πηγαίνει στην πόλη να αγοράσει κρασί»
Και να στέκεται δίπλα σου, ο άλλος με ύφος περισπούδαστο, λες και είχε αναγνωρίσει τον έμπορο μες την στόφα του Χυτήρογλου.
Θα θυμάμαι πάντα την γελοιογραφία του ΚΥΡ. Είχε τον γνωστό απορημένο, να διαβάζει και να λέει:
«Πόσο μ…..ς είμαι;»
Κάπου εκεί στην προσπάθεια να φανούμε αντάξιοι του καινούργιου…
μήπως άρχισε η μυωπία για τα κοντινά;
υ/γ για τα ακραία φαινόμενα μιλάω…
μην αρχίσετε να βρίζεται, το ξέρω ..μεμονωμένες περιπτώσεις….
γιαγιά Αντιγόνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου