Θεμέλιους... τσιμεντόλιθους για το φράξιμο των παράνομων αγωγών που αδειάζουν εδώ και χρόνια απόβλητα στον Ασωπό ποταμό, από τον παπα-Γιάννη Οικονομίδη και τον Κ. Μπαμπούλα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ακόμη και όταν ο καρκίνος θερίζει... Φιλοτεχνημένη ως άγαλμα από την «Πλωτή Τέχνη», ανήμπορη να υποβάλει ερωτήσεις στις νταλίκες που διασταυρώνονταν ολοένα. Οι οδηγοί τους σταματούσαν κιόλας, αλλά ερώτηση δεν άκουσαν. Ισως γιατί ήταν απασχολημένοι με τις μανούβρες που έπρεπε να κάνουν στο θεόστενο δρόμο.
Δίπλα της ξεκινούσε το μονοπάτι για το σημείο της εικαστικής παρέμβασης που είχαν οργανώσει φορείς της περιοχής (Κέντρο Ελικώνα Ινστιτούτο Τοπικής Αειφόρου Ανάπτυξης Πολιτισμού, Πολίτες για την Αειφορία, Σύλλογος Αγίου Θωμά κ.ά.).
Βλέμμα απόγνωσης από τη γοργόνα της ομάδας «Πλωτή Τέχνη» που έβλεπε τις νταλίκες να περνούν... Το πρόγραμμα μιλά για «κλείσιμο παράνομου αγωγού». Οι αγωγοί στην πραγματικότητα είναι δύο. Ξεφυτρώνουν μέσα από το χώμα πάνω στο οποίο πέφτουν κάθε βράδυ βροχή οι ρύποι από τα γύρω εργοστάσια. Στην άκρη τους, μάλιστα, οι αγωγοί είναι χτισμένοι με τσιμέντο. Κανείς δεν ξέρει από ποια εργοστάσια ξεφορτώνουν λύματα.
Η γη σε αυτά τα μέρη είναι γεμάτη τέτοιους αγωγούς αχαρτογράφητους. Σαν μια τεράστια «μυρμηγκοφωλιά» που συνδέει τα εργοστάσια και τις κάθε λογής εγκαταστάσεις με τις όχθες του Ασωπού. Στα διπλανά χωράφια άλλες μυρμηγκοφωλιές. Με μυρμήγκια. Αυτά ίσως ξέρουν περισσότερα για όσα συμβαίνουν μέσα σ' αυτή τη γη. Δείχνουν να έχουν περισσότερη δύναμη από εμάς.
Η ανάσα μπουκώνει από τη μυρουδιά των αποβλήτων. Κάτι σαν χλώριο ανακατεμένο με σαπίλα. Ο Σπύρος φωτογραφίζει συνοφρυωμένος. Κρίμα που η μηχανή του δεν μπορεί να πιάνει και οσμές.
Οι συμμετέχοντες αραδιάζουν τσιμεντόλιθους μπροστά από τις μπούκες. Προηγουμένως έχουν μπήξει στο χώμα και πασσάλους με τις φωτογραφίες δύο πρώην υπουργών ΠΕΧΩΔΕ (Κ. Λαλιώτη, Γ. Σουφλιά), του πρώην και του νυν νομάρχη Βοιωτίας (Ν. Στάμος, Κλ. Περγαντάς).
Οι νταλίκες συνεχίζουν να περνούν. Τα απόβλητα να τρέχουν. Τα μυρμήγκια να δουλεύουν. Πάνω από ένα λόφο με μπάζα χαιρετούμε τη Γοργόνα. Στους «πρόποδες» του μπαζόλοφου, μια λυγαριά επιμένει να ανθίζει. Το άρωμά της θα το νιώσουμε αρκετή ώρα αργότερα κρατώντας το κλαδάκι που κόψαμε σφιχτά στο χέρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου