Ὁ Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας τό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, θέτει στό στόμα τῆς Παναγίας τά ἀκόλουθα λόγια: «Πῶς νά Σέ ὀνομάσω ἐγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τί θνητό ὄνομα νά δώσω στόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Νά Σοῦ προσφέρω θυμίαμα ἤ γάλα; Ἔχεις ἀνάγκη ἀπό τίς μητρικές μου φροντίδες, ἤ νά πέσω στά πόδια Σου καί νά Σέ λατρεύω; Τί ἀνεξήγητη ἀντίθεση; O οὐρανός εἶναι ὁ θρόνος Σου κι ἐγώ σέ τοποθέτησα στά γόνατά μου. Σέ βλέπω στήν γῆ κι ὅμως δέν ἄφησες τόν οὐρανό. O οὐρανός εἶναι ἐκεῖ, ὅπου εὑρίσκεσαι Ἐσύ».
Τήν ἀπορία καί τήν ἔκπληξη τῆς Παναγίας συμμερίζεται καί ἅγιος Βασίλειος. Καί προσπαθώντας νά βρεῖ τό μυστικό πού πέτυχε τήν ἕνωση τόσο ἀντιθέτων πραγμάτων, καταλήγει ὅτι εἶναι Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!
Ἀπό ταπείνωση ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος!
Ἀπό τήν ταπείνωσή Του ἡ γῆ ἔγινε οὐρανός!
Δέν ἀνέβηκε ὁ ἄνθρωπος στόν οὐρανό. Κατέβηκε ὁ Θεός στήν γῆ. Καί ἔτσι μᾶς ἔμαθε ἔμπρακτα, πώς μπορεῖ ἡ γῆ, ἀπό τόπος ἐξορίας νά γίνει παράδεισος. Ἀπό ζούγκλα, νά γίνει Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί οἱ πρῶτοι, πού ἀξιώθηκαν νά Τόν προσκυνήσουν, ἦταν οἱ ταπεινοί ποιμένες. Καί οἱ γεμάτοι ταπεινό καί εἰλικρινές φρόνημα ἀναζήτησης τῆς ἀλήθειας, «μάγοι ἐξ ἀνατολῶν»
Αὐτή ἡ ἀρετή τῆς Ταπείνωσης εἶναι τό μεγάλο μήνυμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Μόνο ὁ ἄνθρωπος πού καλλιεργεῖ καί ἀγαπάει αὐτή τήν ἀρετή, μπορεῖ κάπως νά νιώσει, τί ἔγινε ἐκείνη τήν παγωμένη νύχτα τοῦ Δεκέμβρη στήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Καί μόνο μέ αὐτή τήν ἀρετή, μπορεῖ νά ἀξιωθεῖ νά δεχθεῖ στήν καρδιά του τόν Νεογέννητο Βασιλέα καί Σωτήρα Χριστό.
Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου