Είμαι ένα πουλί πάνω από γκρεμούς και ακροβατώ ανάμεσα στην παρουσία και την απουσία του Θεού.
Αναζητώ την ελευθερία και τη γνωρίζω μέσα στην καρδιά μου μόνο με τη χάρη Του.
Γύρω μου απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει και όλα τα κάνω μια μικρή φυλακή.
Φυτεύω λουλούδια που γίνονται η φυλακή μου, τα κόβω για να ελευθερωθώ, αλλά έτσι τα καταστρέφω.
Κι έτσι βρίσκομαι διαρκώς σε σταυροδρόμια με παράδρομους και μονόδρομους που χωρούν έναν ή δύο μαζί.
Γιατί η ελευθερία μου χρειάζεται τη σχέση με τον Άλλο για να μπορώ να σχετιστώ με το Θεό.
Αυτή η πορεία έχει κόπο και πόνο όπως όταν βγαίνει μέσα από την τριβή το λάδι στο ελαιοτριβείο.
Τότε μόνον η ελευθερία γίνεται πέταγμα γλάρου ή λουλούδι που ξεκινά από μικρό μπουμπούκι κι ανθίζει.
Τότε γίνεται ταξίδι, αναζήτηση, άνοιγμα στην πλατιά θάλασσα της αιωνιότητας.
Τότε μοιάζει με το δυνατό πέταγμα του αετού.
Μ’ άλλα λόγια η ελευθερία είναι ένας σταυρός που σηματοδοτεί τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στη σύγκρουση με ρήξη ή στο διάλογο με τον Άλλο για την επίτευξη κοινωνίας.
Την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010,
η παρέα των νέων του ναού του αγίου Φιλίππου δούλεψε σε ομάδες
το θέμα της ελευθερίας του ανθρώπου
μέσα από ένα βιωματικό εργαστήρι
που είχε ως βάση την παραβολή του ασώτου υιού.
Όλα τα σχέδια έγιναν κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου αυτού.
Το εργαστήρι συντόνισαν οι:
Απόστολος Μπάρλος
(θεολόγος, διευθυντής ΣΔΕ Λάρισας, μέλος του Πανελληνίου Δικτύου για το θέατρο στην εκπαίδευση)
Βάσω Γώγου
(θεολόγος, φιλόλογος, ζωγράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου