"Ocean Heaven": Ωδή για την αγάπη γονιού προς το αυτιστικό παιδί του

«Ανακάλυψε την αληθινή αγάπη και φροντίδα από την πλευρά των καθημερινών ανθρώπων»
Η παραπάνω φράση αποτελεί ατάκα προώθησης της ταινίας «Ocean Heaven», η οποία πραγματεύεται μ’ένα ιδιαίτερα και βαθιά συγκινητικό τρόπο την προσπάθεια ενός τερματικά άρρωστου πατέρα να εκπαιδεύσει με τις απαραίτητες ικανότητες για αυτόνομη διαβίωση τον αυτιστικό γιό του, πριν εκείνος «φύγει μακριά»... Όμως ουσιαστικά η ταινία είναι μια ωδή στην απεριόριστη αγάπη του γονιού για το παιδί του και την αέναη επιθυμία να φροντίσει και να αναπτύξει τις καλύτερες ικανότητες του παιδιού, ανεξάρτητα από την προσπάθεια που καταβάλλει, ανεξάρτητα από την πάλη που δίνει καθημερινά…

Ξεκινώντας μ’ένα δυσοίωνο τόνο, η ταινία μας παρουσιάζει αρχικά τον πατέρα (Wang) συντροφιά με το γιό του (Da Fu) στη θάλασσα με την πρόθεση να πνιγούν μαζί χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο και συνάμα βαρύ σκοινί, το οποίο είναι δεμένο στα πόδια τους. Δεν επιτυγχάνεται το σχέδιο τελικά μιας και ο γιος είναι δεινός κολυμβητής και γρήγορα ξελύνει το σκοινί από τα πόδια τους, σώζοντας και τους δύο από βέβαιο θάνατο. Εύκολα μπορείς να κατακρίνεις τον πατέρα από αυτό το γεγονός, αλλά το βαθύτερο κίνητρο είναι βαθιά ανθρώπινο… Ο Wang είναι ο μόνος γονιός του παιδιού, εφόσον η γυναίκα του απεβίωσε 14 χρόνια πριν, συνεπώς πιστεύει ότι μάλλον είναι καλύτερα γι αυτόν και το Da Fu να πεθάνουν μαζί, ώστε να μην υποφέρει το παιδί του όταν αυτός αποχωρήσει από τη ζωή.
Μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια αυτοκτονίας, ο πατέρας συνειδητοποιεί ότι η μοίρα του παιδιού του είναι να επιβιώσει και ο σκοπός του ιδίου μέχρι τη τελευταία του πνοή είναι να εκπαιδεύσει το γιο του ώστε να καταστεί όσο το δυνατό πιο αυτόνομος, καθώς ψάχνει ένα κατάλληλο μέρος-σπίτι που δέχεται άτομα με αυτισμό. Και οι δύο αποστολές εξελίσσονται άκρως συγκινητικές, καθώς φωτίζουν μερικές αλήθειες που πριν είτε άθελα, είτε ηθελημένα αγνοούνταν.
Στην πορεία της ταινίας, βλέποντας τον Wang με υπομονή να εκπαιδεύει τον Da Fu βήμα-βήμα, σε αυτές για τους πολλούς αυτονόητες καθημερινές ανάγκες, ο θεατής συνειδητοποιεί την ατέρμονη αγάπη, υπομονή, αυτοσυγκράτηση και κατανόηση που έχουν οι γονείς των παιδιών με ειδικές ανάγκες για τα παιδιά τους. Μια αγάπη τόσο αγνή και άνευ ορίων που αξίζει να δοξαστεί και να ακουστεί…
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί ότι οι συντελεστές αυτής της ταινίας είναι γνώστες του αυτισμού. Ο σκηνοθέτης Xue Xiaolu είναι καθηγητής της Ακαδημίας Κινηματογράφου του Πεκίνου, που επί 14 συναπτά έτη είναι εθελοντής στην μη κυβερνητική, εκπαιδευτική οργάνωση για αυτιστικά παιδιά. Έτσι, λοιπόν η ταινία βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες του σκηνοθέτη πάνω στις εμπειρίες γονιών που συνάντησε όλα αυτά τα χρόνια.
Ως επίλογο, θα λέγαμε ότι από τα πιο σπουδαία σημείο της ταινίας αποτελεί η σημειολογία του σκηνικού με το ενυδρείο-ο «Ουρανός του Ωκεανού» του τίτλου-όπου προσφέρει μια φρέσκια ατμοσφαιρική αλλαγή στην ιστορία. Καθ’όλη τη ταινία, o Da Fu κολυμπά με διάφορα πλάσματα στο βυθό, μοιάζει λες και είναι στο πραγματικό του σπίτι, εκεί κάτω από το νερό, ανέγγιχτος από την πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας… Πραγματικά αυτές οι εικόνες της ταινίας προσφέρουν μεγάλη τροφή για σκέψη και συναίσθημα.