ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ (16.11.1984)
“Όχι άλλα αστεία…
Δε στέκεται πια δέρμα καθόλου
ο καιρός έγινε πληγή ανοιχτή
- και το φύσημα ακόμα πονάει…”
Γυαλίστε καλά
τα βούκινα τα επετειακά
γιορτάστε ξανά
τα επινίκια των ψευδαισθήσεων
χαρείτε
όσο είναι καιρός για ονειρώξεις!
Τα κεφάλια σκυμμένα
και τα βλέμματα ένοχα.
Τα λάθη επιταγές
που θα εξοφληθούν
οπωσδήποτε.
*
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ (16.11.1984)
Στο βάθος του διαδρόμου
ο νεκρός περίμενε
υπομονετικός και γαλήνιος.
Ξεκίνησα προς αυτόν
μα λες πέρασε πριόνι
στα γόνατά μου
λιγοκάρδισα
στη φωτοχυσία μπροστά
και στην τόση αναισχυντία
των νεκροθαφτών.
Δεν ήξερα
αν θα ‘πρεπε να φωνάξω
ξεφτιλίζοντας την κατάνυξη
ή να φύγω
καταπίνοντας την οργή.
Έτσι κι αλλιώς
με παρέσυρε
- αναποφάσιστον ακόμα-
το πλήθος των προσκυνητών.
Πάνος Ζέρβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου