Με αφορμή το πρόσφατο “happening” των atenistas – ιδανικό για φωτογράφηση αλλά μάλλον απογοητευτικό στην πράξη – αναγνώστρια μας έστειλε ένα κείμενο στο οποίο καταθέτει μία άλλη οπτική πέρα από την επιφανειακά επαινετική αντίδραση των “πολλών”. Αξίζει να το διαβάσετε:
Hμουν κι εγώ εκεί. Πήγα με πολύ χαρά. Πάντα μ΄ άρεσε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος, τον διαβάζω συστηματικά (Καθημερινή, Lifo, κλ), τον νιώθω «δικό μου». Οι atenistas πάλι ήταν μια πολύ ευχάριστη εκπληξη όταν άρχισαν να ξετσουπώνουν με δράσεις τους στην πόλη μας αλλά και με την εικόνα τους στο διαδίκτυο-φρέσκοι, ορεξάτοι, guerillas της όμορφης ζωής στην πόλη!
Έτσι το Σάββατο το βράδυ βρέθηκα στην Πλατεία Κοτζιά, όπου πολλοί Αθηναίοι (καλύτερα: κάτοικοι της Αθήνας) απίθωναν κεράκια στο πλακόστρωτο της πλατείας δημιουργώντας μια εικόνα πραγματικά μαγική.
Ποδηλάτες κοντοστέκονταν. Κάποιοι έπαιζαν μουσική. Κάποιοι άλλοι είχαν φέρει αναψυκτικά και τα μοιράζόντουσαν όπως όλοι μοιραζόμασταν αυτή την παραμυθένια στιγμή. Ο κοσμος δεν σταματούσε να φωτογραφίζεται με φόντο τα κεράκια, θέλοντας να κρατήσει τη μαγεία.
Κανείς δεν είδε ότι λίγα μέτρα από τη γιορτή δύο παληκάρια, ανήμπορα να σταθούν, κάτω από μια λάμπα τρύπαγαν τα μπράτσα τους. Τα φώτα και η μουσική δεν διαπερνούσαν τον ζοφερό κόσμο καθώς τα κενά τους μάτια αναζητούσαν μόνο το θάνατο.
Γύρισα την πλάτη μου κι εγώ και έφυγα με τη γεύση της αποτυχίας να έχει διαποτίσει τον «γοητευτικό μας ακτιβισμό».
Αφορμή γι αυτές τις γραμμές έδωσε το άρθρο «Γοητευτικοί ακτιβισμοί» (Καθημερινή 10/11 σ.15) όπου η συντάκτης γράφει «οι φλόγες των χιλιάδων ρεσό ήταν ικανές να φωτίσουν [ . . .] τα πρόσωπα πολλών από τους εξαθλιωμένους κατοίκους . . ». Μήπως όλοι εμείς, που θέλουμε να εργαστούμε για το καλύτερο να αρχίσουμε από τον άνθρωπο; Ο άνθρωπος ο γερός στο σώμα και την ψυχή, ο ασφαλής και πεπαιδευμένος, δεν θα συμπεριφέρεται διαφορετικά και στο περιβάλλον, τα ζώα, την πόλη κλ ;
Απλώς ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
Α. Ιωάννου, Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου