Aπο τα βράχια του πουθενά....

Η Σίβυλλα στο παιδί


Σφίξου, παιδί μου,
Πάνω στο στήθος μου:
Η γέννηση είναι μία πτώση μέσα στις μέρες.

Από τα βράχια του πουθενά, πιο πάνω κι από τα σύννεφα,
Παιδί μου,
Πώς έπεσες χαμηλά!
'Ησουν πνεύμα, έγινες σκόνη!

Κλάψε, μικρό μου, για αυτούς και για μας!
Η γέννηση είναι μία πτώση μέσα στις ώρες!

Κλάψε, μικρό μου, προς το μέλλον, και ακόμα:
Η γέννηση είναι μία πτώση μέσα στο αίμα!

Και μέσα στη σκόνη,
Και μέσα στις ώρες...

Πού είναι οι λάμψεις των θαυμάτων του;
Κλάψε, μικρό μου: γέννηση μέσα στην βαρύτητα!

Πού είναι τα ορυκτά της γενναιοδωρίας του;
Κλάψε, μικρό μου: γέννηση μέσα στους υπολογισμούς,

Και μέσα στο αίμα,
Και μες στον ιδρώτα...

Αλλά θα σηκωθείς! Αυτό που σε τούτο τον κόσμο ονομάζουμε
Θάνατο, είναι μία πτώση στο στερέωμα.

Αλλά θα δεις! Σε τούτο τον κόσμο, να κλείνεις
Τα βλέφαρα, είναι μία γέννηση στο φως.

Ο θάνατος, μικρό μου, δεν είναι να κοιμάσαι, αλλά να εγείρεσαι:
Δεν είναι να κοιμάσαι, αλλά να επιστρέφεις.

Αρμένισε, μικρό μου! 'Ενα σκαλοπάτι ήδη το έχεις
Διαβεί...


-'Εγερση προς την μέρα!


Τσβετάγιεβα Μαρίνα