ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ

Ξύλινες οι μέρες μπουλντόζες οι νύχτες μας
και όσο αντέξουμε

Έκτοτε μαίνονται πολλά κι άλλα μάς μέλλονται
ο Χρόνος
άρχων αυλητής
δαίμων ισάγγελος
αυτοσαρκάζεται
στα χαλέπεδα φοιτούν φίδια τα όνειρα
ενώ οι φιλίες μας ανθούν
πενθούν ωστόσο

Άκου

τα θεόπουλα ήδη κρώζουν
σωστά με οσμίζονται
το πηγάδι φιλήδονο απαιτεί και απαιτείται
παχύρρευστες οι Κυριακές

Εδώ θα πίνω τον καφέ
μαζί σου
της παρηγοριάς
απαρηγόρητος
εδώ τα σπλάχνα μου έξω θα θωρείς
και δε θ’ ακούγεσαι
εδώ θα γίνομαι λυγμός και θ’ απογίνομαι

π.Παναγιώτης Καποδίστριας

(Μπανάτο Ζακύνθου, 22.11.2010)