Υπήρξε μια εποχή, όχι πολύ παλιά, αλλά οπωσδήποτε πριν ο Γιάννης Γαλάτης προσβληθεί από τον μοιραίο ιό του "σελεμπριτισμού"... Ήταν τότε μια προσωπικότητα πληθωρική, πολυσχιδής και με ταλέντο σε πολλούς τομείς, από την ζωγραφική ώς την μόδα και τις δημόσιες σχέσεις. Επί πλέον, διέθετε όχι μόνον μια μεγάλη ακίνητη περιουσία στην Μύκονο αλλά και το όνομα των Γαλάτη, με μητέρα του την θρυλική Κατερίνα Γαλάτη. Θέτοντας όλα αυτά στην διάθεση του νησιού, με πολύ ένστικτο, δουλειά και πάθος, συνεισέφερε ώστε η Μύκονος να γίνει ο μύθος, που έγινε - όχι ο αμφιλεγόμενος μύθος, που είναι και που προβάλλεται μονοσήμαντα σήμερα, αλλά η μαγεία των δεκαετιών του '50, του '60 ή ακόμη και του '70.
Μια από τις λιγότερο γνωστές "συνεισφορές" και δημιουργίες του Γιάννη Γαλάτη είναι ένα μαγευτικό στον σχεδιασμό και στην θέση του ξωκλήσι, που με τις καμπύλες του αγκαλιάζεται με την παραδοσιακή νησιώτικη αρχιτεκτονική κι είναι ίσως το μόνο δείγμα νεώτερου ξωκλησιού, που θα μπορούσε να περάσει και για ένα από εκείνα τα παλιά, τα αχειροποίητα.
Το εκκλησάκι, λευκό με γαλάζια στέγη, στέκει ψηλά πάνω σ' ένα βράχο, λίγο πριν από το λιμάνι της Μυκόνου. Υποθέτω ότι η θέση του είναι στρατηγική, αλλά πιθανότατα οι επισκέπτες του νησιού, που φτάνουν με το πλοίο, το χάνουν, καθώς εκείνη την ώρα ετοιμάζουν τα πράγματά τους για την αποβίβαση και δεν βρίσκονται στα καταστρώματα.
Κι από την ξηρά, ωστόσο, δεν το βρίσκει εύκολα κανείς, αν δεν του πουν ή του δείξουν τον δρόμο...
περισσότερα εδώ
1 σχόλιο:
Καταπληκτικό.
Δημοσίευση σχολίου