Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Ο πίνακας, η αισιοδοξία και τα νεύρα μου!




Οχι, δεν είναι ζαβά κρεμασμένος! Ακριβώς η οπτική γωνία που τον έβλεπα είναι.
Είναι να μη βγω από το σπίτι!
Παραμάσχαλα η τσάντα εντός της οποίας βρίσκεται
η φωτογραφική μηχανή γιατί πρέπει να αποδεικνύω τα όσα λέω.
Η βόλτα γνωστή! Είπα να πάρω τον αέρα μου σε κεντρικό Νοσοκομείο της Αθήνας!
Μου αρέσουν τα κυλικεία τους!


Να αρχίσω με τους γιατρούς γιατί ένα θέμα μαζί τους το έχω!
Δεν τους παίρνω στα σοβαρά!
Καλά μη φωνάζετε δεν εννοώ όλους.
Αυτά για τους τύπους για να μη παρεξηγηθώ, μια και διαθέτουμε το είδος.
Βασικό στοιχείο που μου προκαλεί αυτή την αντίδραση, είναι το ανύπαρκτο χιούμορ τους.
Πας τις εξετάσεις σου, τις κοιτούν με ύφος, τις στριφογυρίζουν, σουφρώνουν τα χείλη
και λες «πάει δεν την γλυτώνω, να κάνω και την διαθήκη που λέγαμε»!
-Λίγο τσιμπημένη την χοληστερίνη έχουμε (τον πληθυντικό δεν τον κατάλαβα ποτέ)!
Τι φάγαμε;
Τι να φάμε; Κοτόπουλο με μπάμιες ξέρω και εγώ;
Κούνημα της κεφαλής που δηλώνει υπονοούμενα, για παρασπονδίες και γαστριμαργικά όργια!
Δεν σε πιστεύει ΠΟΤΕ.
Δεν σου εξηγεί ΕΠΙΣΗΣ.
Και αν το κάνει είναι σαν να παρακολουθείς διάλεξη του Βέλτσου και βάλε!
Όταν δεν δει, τον τρόμο στα μάτια σου δεν το ευχαριστιέται!
Είναι εξουσία!
Δεν θα το σοβαρέψω, γιατί δεν έχω διάθεση, να χαλάσω την ζαχαρένια μου!


Τώρα πώς μου ήρθαν όλα αυτά;
Τα σκεφτόμουν χθες στην αναμονή μιας εξέτασης στον Ευαγγελισμό.


Καθόμουν απέναντι από αυτόν τον αισιόδοξο πίνακα, γιατί φαντάζομαι πως αναρτήθηκε για να τονώνει την ευεξία των ασθενών!
Τώρα γιατί μου φάνηκε πως άνοιγαν οι πύλες της κολάσεως να με υποδεχτούν, μόνο ο ευρηματικός νους του διακοσμητή γνωρίζει.
Αντε και η ώρα περνούσε… κίνηση... μηδενική.
-Συγγνώμη, αλλά είχα ραντεβού στις εννέα, να κάνω την….
-Περιμένετε κυρία μου, τι βιάζεστε, περιμένουν και άλλοι!


Και ο πίνακας να έρχεται κατά πάνω μου!


Η Νότα να μη κρατιέται… ήθελε να βάλουμε τα «μέσα».
-Με τίποτα! Αυτά που κοροϊδεύω δεν θα τα κάνω!
Βέβαια ούτε η εξέταση έγινε γιατί «χάλασε» το μηχάνημα!
Εχασα και το ραντεβού, με την Θεοφανώ!
Αυτό με έσκασε πιο πολύ!

γιαγιά Αντιγόνη

Δεν υπάρχουν σχόλια: