Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

"εζυγίσθης, εμετρήθης και ευρέθης λειψό"


Είτε καταφέρεις να διαβάσεις το παρακάτω παραλήρημα είτε όχι, ας έχεις την ευχή της γερόντισσας Γαβριηλίας! Αν πάλι δεν την θες, δεν πειράζει, επιστρέφεται σε μένα, -όπως έλεγε...

Σε σας απευθύνομαι , -ιερωμένους και μη- επαγγελματίες ορθοδοξούντες που στέλνετε στο πυρ το εξώτερο, ως μη ορθόδοξο, το βιβλίο «η ασκητική της αγάπης» με τη ζωή και τις συμβουλές της γερόντισσας Γαβριηλίας , αυτής της μεγάλης γυναίκας που ποιος από μας την φτάνει στο μικρότερό του δακτυλάκι , που εγκατέλειψε για πάντα μια άνετη εξασφαλισμένη ζωή για να ασκηθεί, εν Χριστώ, περιπλανώμενη ολομόναχη χωρίς ούτε μία δεκάρα στο χέρι και διαμένοντας στους πρόποδες των Ιμαλαΐων με τροφή ένα ξεροκόμματο τη μέρα και την Αγία Γραφή.


Αλλά σας έτσουξε αυτή η γυναίκα που κατάφερε να κερδίσει τις καρδιές μας αυτή, που θέλησε διερχόμενη από τούτη τη ζωή να μην αφήσει ούτε ένα χνάρι, όπως ακριβώς μία βάρκα, έλεγε. Και σας τσούζει ότι το βιβλίο της, διαδιδόμενο μόνο από στόματος σε στόμα έχει κάνει ήδη πολλές εκδόσεις ενώ εσείς διαδίδετε τις θεωρητικούρες σας και οι εκκλησίες αδειάζουν δραματικά. οι άνθρωποι μέσα σε αυτό το βιβλίο βρίσκουν αλήθεια, βρίσκουν ζωή , βρίσκουν κάποιον να καίγεται από αγάπη για όλη την ανθρωπότητα. Ποιος από μας πήγε εκούσια σε νοσοκομείο να ανακουφίζει λεπρούς; Βλέπουμε μία γυναίκα να βαδίζει πράγματι πίσω από τα χνάρια του Χριστού πραγματώνοντας τις εντολές Του.

Σε σας απευθύνομαι, που σας ενοχλεί η θεραπευτική δύναμη που ένιωθε καμιά φορά στα χέρια της, που καθόλου δε διαφέρει από το φιλί της μάνας πάνω στο τραύμα του παιδιού, - αυτή η μάνα τόσων και τόσων- που σας ενοχλεί αυτή η ζέστη στα χέρια που μπορεί να την νοιώσει ο οποιοσδήποτε που φλέγεται να ανακουφίσει τον αδερφό του. Που ελπίζετε με τις απεμπολήσεις να διατηρείτε τους θώκους σας , την εικόνα σας είτε μέσα από τα κανάλια είτε μέσα από τους χώρους σας, να διατηρείτε το πλήθος των οπαδών σας και είναι κρίμα για μερικούς από σας που από άγνοια, από αφέλεια ή προχειρότητα συντάσσεστε με νευρωτικούς αλαζόνες πολεμοχαρείς ...; χωρίς να μπαίνετε στον κόπο να διαβάσετε το βιβλίο που απορρίπτετε ως μη ορθόδοξο. Κι είναι κρίμα γιατί γνωρίζω τουλάχιστον έναν που παρόλο το έμπρακτο ανθρωπιστικό του έργο έχει κολλήσει με τα δογματικά στον πάτο ενός πηγαδιού από το οποίο δεν μπορεί να βγει -αυτό προκαλεί η υπερτροφία του μυαλού. Σας τσούζει λοιπόν για μια γυναίκα που τόσα χρόνια μετά το θάνατό της η αγιότητα της, -χωρίς διαφήμιση-, απλώνεται όλο και περισσότερο και σφραγίζει καρδιές ανθρώπων, και χτυπάει φλέβες που διψάνε για Θεό.

Όχι πως το φαινόμενο με το ιερατείο είναι τωρινό. Πάντα προκαλούσε διωγμούς και εμφύλιους πολέμους, και αντί να είστε οι πρωτοπόροι ώστε να δοξολογούμε το Θεό που ζούμε ειρηνικά και που διαρκώς μας αποκαλύπτεται μπροστά μας και αντί να μας προτρέπετε να ειρηνεύουμε, εσείς προκαλείτε δημιουργίες φατριών και αφορμές αποκλεισμού ανθρώπων ενώ ο Χριστός αγκαλιάζει τους πάντες αδιακρίτως. Εσείς που δεν έχετε καταφέρει να έχετε μία κοινή γραμμή, -έχω ρωτήσει 14 παππάδες και 7 θεολόγους για το ίδιο θέμα και έχω πάρει 21 διαφορετικές απαντήσεις. Εσείς που έχετε αφήσει να διαδοθεί πως οι γυναίκες , κατά την Εκκλησία, οφείλουν να είναι είτε παντρεμένες είτε καλόγριες με συνέπεια πολλές νευρώσεις με τραγικές καταλήξεις και πώς μόνο κατ ΄ οικονομία δέχεται και τις 'άλλες'. Εσείς, οι θεολογίζοντες, ιερωμένοι και μη-που με τις θεολογίες και τις ατέλειωτες αναλύσεις σας έχετε καταφέρει να αδειάζουν οι εκκλησίες - οι μόνοι χώροι σύναξης που αδειάζουν ενώ γεμίζουν υπέρμετρα άλλοι χώροι επιτήδειων από πνευματικούς αναζητητές και έτσι ο καθένας αναγκάζετεαι να κάνει εκκλησία το σπίτι του με αντίξοες συνθήκες, κι όσοι κάπως το καταφέρνουν, φροντίζουν να τον προστατέψουν απέχοντες απ' τις εκκλησιές όπου διατηρούν τους θώκους τους επίτροποι, ψαλτάδες, ιεροκήρυκες και λοιποί εκεί που εκκολάπτεται η αλαζονία. Κατά τα άλλα γράφετε δοκίμια και συμβουλές ατέλειωτες περί Θεού λες και το «περί» είναι η ουσία , το κουκούτσι, ενώ δίπλα μας υπάρχουν ακόμα και αλλόθρησκοι που με τη βιωτή τους πραγματώνουν πλήρως τη διδασκαλία του Χριστού και τα πρόσωπά τους λάμπουν καθώς τείνουν να γίνουν παιδιά και όχι λόγιοι, -χωρίς να ξεχνάω τους πολλούς λόγιους Αγίους όπως τον Άγιο Νεκτάριο που με τέτοια μόρφωση και την διευθυντική του θέση καθάριζε τις τουαλέτες της Ριζαρείου. Γιατί όλοι μας γνωρίζουμε πόσο η κοσμική γνώση είναι λαδάκι στη φωτιά για δύναμη, για εξουσία, κυριαρχία και πως θεολόγος είναι ο προσευχόμενος.

Και έρχεται μία Γαβριηλία που προσπαθώντας να είναι όσο πιο άσημη μπορεί, που συναντώντας Έλληνες αναζητητές του Θεού στην Ινδία τούς στέλνει πίσω στην Ελλάδα, αυτή η γυναίκα σας χαλάει τη μαγιονέζα. Εσείς που οι περισσότεροι ακόλουθοί σας είναι κατέχοντες θέσεις στη διοικούσα Εκκλησία, ή φοβισμένοι ή παντελώς ανεύθυνοι για τη ζωή τους, ή τεμπέληδες που θέλουν τη βολή τους και άκοπα ένα εισιτήριο για τον Παράδεισο που παρότι διατείνεστε ότι πρέπει να τον γνωρίσουμε ήδη από τη Γη εσείς με τις μεθοδεύσεις σας τον πάτε όλο και πιο μακριά .
...............

Ένας κοινός νους μπορεί να αντιπαραθέσει μέσα από τις επιστήμες και από τη δύναμη της αγάπης αυτά για τα οποία κατηγορείτε τη γερόντισσα, και μη λέτε πως μόνο το βιβλίο απορρίπτετε γιατί περιέχει μόνο την προσωπικότητά της άρα την ίδια προσπαθείτε να εξοβελίσετε. Κι επειδή είναι γραμμένο από απομαγνητοφωνίσεις και σημειώσεις προφορικού λόγου, και λόγω και του γλωσσικού της ιδιώματος, κολλάτε σε λέξεις γιατί κολλάτε γενικά, εσείς οι τεχνίτες στο να χειραγωγείτε ανθρώπους, συνάζοντάς τους σε «κύκλους της Αγίας Γραφής» με τραγελαφικά αποτελέσματα, όπως περιγράφω εδώ, και οι ψυχίατροι να τρίβουν τα χέρια τους, υποδεχόμενοι κάθε φορά τον επόμενο ασθενή που έρχεται από εκεί. Γιατί η ψυχή του κάθε ανθρώπου μπορεί να διακρίνει αν την τραβάει ο ένας από δω και ο άλλος από κεί και μόνο προς το μέρος του, όπως είπε ο Χριστός ότι όταν ήρθα εγώ στο όνομα του Πατρός δεν με δεχτήκατε αλλά δέχεστε άλλους που έρχονται στο όνομα το δικό τους. Γιατί η ψυχή γνωρίζει αν κάποιος την πηγαίνει μέχρι τον εαυτό του ή την επιστρέφει στα ουράνια, τη χαμένη της πατρίδα.
........................
Ευτυχώς που μια γυναίκα που έχει πληγωθεί από θείο έρωτα -γιατί μόνο έτσι αφήνεις τα πάντα και τρέχεις να ανακουφίζεις απ' τις πληγές τους λεπρούς, πονεμένους, εγκαταλειμμένους, αναγκεμένους, και συγχισμένους, άλλα βέλη πλέον δεν την φτάνουνε! Ματαιοπονείτε!


Υ.Γ.-1 δε νιώθω καμιά εμπάθεια, γι αυτό και το δημοσιεύω... Υ.Γ.-2 και πόσα άλλα έχω να πω ακομα από προσωπικά βιώματα, -να ξερες...
πηγή

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κοφτερός ο λόγος της αλήθειας!

Ανώνυμος είπε...

Σε κάθε παρόμοιο θέμα στην Δύση θα αποφάσιζε ο "αλάθητος" και οι υπόλοιποι θα υπάκουαν. Στην Ορθοδοξία το κριτήριο ειναι η Συνείδηση του πιστού λαού, o Χρόνος και ο Θεός.Χαίρομε για αυτό.

Ανώνυμος είπε...

κατ' αρχάς δεν μου αρέσει καθόλου το καταγγελτικό ύφος το κειμένου. Διακρίνω εμπάθεια για συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι τόσο προσπάθεια προάσπισης του προσώπου ή του βιβλίου της Γ. Γαβριηλίας. Εάν αναφαίρεστε σε συγκεκριμένα πρόσωπα καλό είναι απο το να τα φωτογραφίζατε να τα αναφαίρατε για να μπορούν και αυτά να απαντήσουν όπως και να κρίνει ο αναγνώστης το ποιόν των ανθρώπων που αναφέρεστε.
Επιπλέον αν θέλουμε να μιλάμε με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς παραπέμπουμε στα ίδια τα κείμενα και απαντούμε σε τυχόν αντιθέσεις, παρεξηγήσεις κτλ. Διαφορετικά υποβαθμίζοουμε τα λεγόμενά μας στο επίπεδο της κατάκρισης. Κάτι καθόλου ορθόδοξο και χριστιανικό.
π. Νεκτάριος Κάνιας Ρόδος
βλέπετε εγώ γράφω επώνυμα

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

το ακόλουθο ανώνυμο κείμενο, το οποίο έχετε αναδημοσιεύσει είναι φανατικό, υβριστικό και δεν έχει καμμία σχέση με το Ορθόδοξο πνεύμα.


Θα βοηθήσετε πολύ περισσότερο, εάν το απομακρύνετε από το ιστολόγιό σας.

Κανένας Ορθόδοξος, ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία αδίκως κατηγορείται, δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους υπεράσπιση. Εξ άλλου, όπως θα διαπιστώσετε και από τα ακόλουθα κείμενα, η κριτική που ασκείται, αναφέρεται στο βιβλίο και όχι στο πρόσωπο της σεβαστής Γερόντισσας.

http://www.antibaro.gr/author/155

Σας παρακαλώ να αναρτήσετε το παρόν σχόλιο στο προαναφερθέν κείμενο.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Ταγαράκης Χρήστος

Ανώνυμος είπε...

Ατυχές το κείμενο που αναρτήθηκε εδώ. Ναι μεν εκφράζει τους συναισθηματισμούς του συντάκτη του αλλά δεν απαντά στα επιχειρήματα της άλλης άποψης.

Για το πρόσωπο της γερόντισσας Γαβριηλίας, δεν εκφράστηκαν πουθενά ενδοιασμοί. Οι υποψίες αφορούν μόνο το βιβλίο.

Κατά την ταπεινή μου άποψη το βιβλίο είναι μια δυσφήμηση για την γερόντισσα, οπότε αυτοί που το υπερασπίζονται είναι αυτοί που την κατακρίνουν.

Αν η γερόντισσα είναι αγία θα αναγνωριστεί κάποια στιγμή από την Εκκλησία. Αλλά για το βιβλίο μπορεί να έχει ο καθένας την δική του άποψη, τεκμηριωμένη ή όχι.
Στέφανος.

Misha είπε...

κ.Iεροεξεταστά εκ Γερμανίας (ποιος ξέρει; ίσως να το έχει ο τόπος να γεννά φασισμό) αν κάνατε κόπο να δείτε την πηγή του κειμένου θα σας λύνονταν αρκετές απορίες.

Ε, τώρα το αν η κριτική αναφέρετε στο βιβλίο και όχι στη γερόντισσα έχετε δίκιο: αρκεί πράγματι να διαβάσει κάποιος τα λιβελογραφήματα εναντίον της για να δει την αλήθεια των πραγμάτων.

Ο γάιδαρος πετά και ο ήλιος ανατέλει εκ δυσμάς ως γνωστόν.