Μάνα μου

Η προγιαγιά μου η Χρυσή που δεν γνώρισα, έχασε τον μικρότερο γιο της, τον 19χρονο Παύλο, στο αλβανικό μέτωπο.

Ο ξάδερφός της, τον είδε να χάνεται δίπλα του κι όταν επέστρεψε απ’ το μέτωπο τρεις μήνες μετά στο χωριό, της παρέδωσε το κομμένο αριστερό χέρι του γιού της ,που είχε γραπώσει με δύναμη το ύστατο προς την μάνα γράμμα.

Όταν αντίκρυσε η προγιαγιά μου ο, τι είχε απομείνει από τον μικρό της Παύλο, έσυρε μια φωνή που λένε πως αντήχησε στα Αστερούσια όρη κι από τότε έχασε την ακοή της.

Το χέρι του γιου της, το έθαψε στο χώμα, δίπλα στο τζάκι της κουζίνας του σπιτιού της. Κι εκεί μετέφερε και το κρεβάτι της. Κι εκεί δίπλα ξεψύχησε την 28η Οκτωβρίου του 1982.

Το βράδυ της πρόθεσης της νεκρής προγιαγιάς, ο μεγαλύτερος της γιος, ο Λευτέρης, ξέθαψε το χέρι του μικρότερου αδερφού, κράτησε το γράμμα, τύλιξε το χέρι σε μια ολόπλεκτη λευκή μαξιλαροθήκη και το ακούμπησε δίπλα στο χέρι της νεκρής μητέρας.

Την επόμενη μέρα, μετά από 40 χρόνια διαβάστηκε για πρώτη φορά πάνω από τον ανοικτό τάφο της προγιαγιάς μου, το γράμμα το 19χρονου νεκρού της γιου, Παύλου.

Μάνα μου,

Μας ξεσηκώσαν οι πολιτικάντηδες μας εναντίον άλλων ανθρώπων που ναι κι αυτοί φτωχοί άνθρωποι όπως εμείς. Δεν κατέχω ίντα ναι αυτό το μίσος εναντίον άλλων ανθρώπων, αλλά μάνα μου μισώ όλους τους πολιτικούς. Έλληνες και Γερμανούς. Να πέψει ο Θεός να μας βρει όλους ζωντανούς άμα γυρίσω και τότες να ξεσηκωθούμε όλοι εναντίον όλων των πολιτικάντηδων που έβαλανε την χώρα στον πόλεμο και το μίσος. Ζήτω η πατρίδα. Σου φιλώ το χέρι.

Παυλής.

(Το γράμμα αυτό είναι αφιερωμένο στον διακαναλικό και διαδικτυακό πρωθυπουργό της Ελλάδας, κύριο Γιώργο Παπανδρέου και στην οικογένειά του. Επειδή πριν από την χούντα, υπήρξε κι ένας πόλεμος κατά τη διάρκεια του οποίου η οικογένεια Παπανδρέου δεν απώλεσε κάτι...)