(Γιά την Οδό ονείρων, του Μάνου Χατζιδάκη)
Σβήνει τ' αστέρι του βοριά
στην ανηφοριά
κι ένα ποτάμι φωτεινό
κυλάει στον ουρανό
Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά
κάτω απ΄τη ροδιά
και μ΄ένα δάκρυ μου θολό
τα μάτια τους φιλώ
Πάει έφυγε το τρένο,
έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή -
σταλαγματιά χρυσή.
Πάει χάθηκε το τρένο,
χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί -
σε γαλανό νησί.
Πήρες απ' το καλοκαίρι
στο μικρό σου χέρι
το χαμηλό τ'αστέρι
και πήγες σ'άλλη γη.
Μ' όνειρο κι εγώ πηγαίνω
να σε περιμένω
νερό σταματημένο
σε δροσερή πηγή.
Πάει έφυγε το τρένο
έφυγες κι εσύ.
στην ανηφοριά
κι ένα ποτάμι φωτεινό
κυλάει στον ουρανό
Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά
κάτω απ΄τη ροδιά
και μ΄ένα δάκρυ μου θολό
τα μάτια τους φιλώ
Πάει έφυγε το τρένο,
έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή -
σταλαγματιά χρυσή.
Πάει χάθηκε το τρένο,
χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί -
σε γαλανό νησί.
Πήρες απ' το καλοκαίρι
στο μικρό σου χέρι
το χαμηλό τ'αστέρι
και πήγες σ'άλλη γη.
Μ' όνειρο κι εγώ πηγαίνω
να σε περιμένω
νερό σταματημένο
σε δροσερή πηγή.
Πάει έφυγε το τρένο
έφυγες κι εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου