ΚΥΜΜΑΤΟΥΝΤΑΙ ΜΟΥ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ...

Του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού σήμερα κι ένας του στίχος αρκεί:

Κυμματούνται μου τα σπλάχνα

ου χωρεί μου την χαράν η ψυχή

Μουσική του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Το τραγουδάει ο ίδιος με τον Αργύρη Μπακιρτζή.
Από τον δίσκο Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα (Λύρα, 2001).

Και αυθόρμητα μου 'ρχεται στο νου ο παρεμφερής στίχος του Διονυσίου Σολωμού:
"Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν" (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ').
Και ο αντίστοιχος του Ελύτη από το Άξιον εστι: "Τα σπλάχνα μου αναδεύουν".

πηγή