Δεν μας εξέπληξε το περιεχόμενο αυτής της "διακαναλικής συνέντευξης" διότι είναι αυτονόητο το ότι οι κατοχικοί κυβερνήτες είναι σχεδόν πάντα προβλέψιμοι.Ποτέ κανείς απο δαύτους δεν είχε σκοπό να παράξει πολιτική ή να υπηρετήσει έστω και προσχηματικά τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Ήταν αναμενόμενη αυτή η εκβιαστική - τρομοκρατική παράκρουση του πρωθυπουργεύοντος ( ελέω "Αμερικής")κ.Παπανδρέου.Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει παρά να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ανιδιοτελή "μεσσία", τον οποίο αν τον "πικράνουμε" στις επόμενες εκλογές ανάδειξης των περιφερειακών νταβατζήδων του "Καλλικράτη", τότε θα μας "τιμωρήσουν" οι αγορές που του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη και η χώρα μας δεν θα γλυτώσει τελικάτην χρεοκοπία.
Ξεπέρασε ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό προσπαθώντας να δημιουργήσει την εντύπωση του ανιδιοτελούς πατριώτη που δεν νοιάζεται για την "καρέκλα" αλλά για την σωτηρία της πατρίδας.
Αν ο κ. Παπανδρέου στην "οραματική εθνική του αφήγηση" φαντάστηκε την πατρίδα μας σαν ένα γωνιακό οικόπεδο-φιλέτο που βιάζεται να παραδώσει στους ξένους εργολάβους "καθαρό" και άδειο ,τότε ναι θα συμφωνήσουμε μαζί του και θα ομολογήσουμε ταπεινά ότι ναι είναι ο καταλληλότερος για αυτή τη δουλειά.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το πολιτικό σύστημα που ΕΜΕΙΣ συντηρούσαμε τόσα χρόνια αγκυλωμένοι σε προκατασκευασμένες ιδεολογίες και φοβίες καταρρέει .Τις ρωγμές στο σάπιο αυτό οικοδόμημα τις είδαν πρώτοι απο όλου οι ίδιοι οι πολιτικοί και τώρα που όλα γκρεμίζονται αγωνίζονται σαν τα θηρία με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν έστω και σαν τσαντηράρχες την εξουσία τους.
Φρόντισαν όλοι τους τα μπάζα της κατεδάφισης να πέσουν στα δικά μας κεφάλια φορτώνοντάς μας ενοχές για την σημερινή κατάντια.
Ο ελληνικός λαός πλήρωσε και πληρώνει ακριβά τις πολιτικές του επιλογές. Η διαδρομή της βιωματικής πολιτικής μας παιδαγωγίας ήταν γεμάτη αγκάθια και τριβόλια και τώρα που φτάσαμε στο τέρμα θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν τελικά γίναμε σοφώτεροι.
Το διακύβευμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες δεν είναι να διαλέξει τον καταλληλότερο διαχειριστή της μιζέριας και της σκλαβιάς του, ούτε φυσικά αν το συσσίτιο του ενός θα είναι πιο καλό απο το συσσίτιο του άλλου.
Είμαστε μπροστά στο τελευταίο δίστρατο της ιστορίας μας και οι δύο δρόμοι δεν είναι αυτοί που μας περιγράφουν τα κόμματα της αποσύνθεσης και της θολούρας.
Η ευθύνη της επιλογής μας δεν έχει να κάνει με τα κίβδηλα διλλήματα δεξιά ή άριστερά που θέτουν τα στοιχειά του σημερινού πολιτικού ερειπίου ,αλλά με το άν θα διαλέξουμε τον δρόμο που θα μας πάει προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
Η αποχή δηλαδή η απομάκρυνση μας απο αυτό το τοξικό ποτάμι με τα βρωμόνερα των μεταμφιεσμένων και μεταλλαγμένων πραματευτάδων της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, θα μας δώσει εκείνες τις ηθικές τουλάχιστον δυνάμεις να αγωνιστούμε για να παράξουμε έναν υγιές πολιτικό σύστημα που δεν θα στηρίζεται πλέον στις προακτασκευές της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".
Ας κάνουν όσες διακαναλικές θέλουν ο πόνος είναι δικός μας και όχι δικός τους ας τον διαχειριστούμε εμείς όπως νομίζουμε.
δεν θα συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου