Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

ΤΑ ΚΡΙΝΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ


Τα κρίνα του φθινόπωρου τα πιο μεθυστικά
προτού να μαραζώσουν και να σβύσουν
τους τελευταίους ανασασμούς ήρθαν γλυκά γλυκά
στα πόδια μου να τους σκορπίσουν.

Τ΄αγγελοθώρητα όνειρα των είκοσι χρονώ
το δρόμο τους αγνάντια μου κρατήσαν,
μ΄ είδανε μάτια σαν το φως και σαν τον ουρανό
μ΄είδανε σα να μ΄αγαπήσαν.

( Κύλα το ρέμα σου βαθύ, της Λύρας ποταμέ!)
Όνειρα , κρίνα, εκστατική ευτυχία,
ποια ψυχοπόνια υπέρτατη σας έστειλε σ΄εμέ;...
Ποια, τάχα, υπέρτατη ειρωνία;


Κωστής Παλαμάς (1859-1943)

Δεν υπάρχουν σχόλια: