Κύριε, ἄνθρωποι ἁπλοὶ
πουλούσαμε ὑφάσματα,
(κι ἡ ψυχή μας
εἶταν τὸ ὕφασμα ποὺ δὲν τ' ἀγόρασε κανείς).
Τὴν τιμὴ δὲν κανονίζαμε ἀπ' τὴν οὔγια
ἡ πήχη καὶ τὰ ρούπια εἶταν σωστὰ
τὰ ρετάλια δὲν τὰ δώσαμε μισοτιμὶς ποτέ:
ἡ ἁμαρτία μας.
Εἴχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Ἔφτανε στὴ ζωὴ μας μιὰ στενὴ γωνιὰ
―πιάνουν στὴ γῆ μας λίγο τόπο τὰ πολύτιμα―.
Τώρα μὲ τὴν ἴδια πήχη ποὺ μετρήσαμε
μέτρησέ μας· δὲ μεγαλώσαμε τὸ ἐμπορικό μας·
Κύριε, σταθήκαμε ἔμποροι κακοί!
Ἀντωνίου Δ. I..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου