…μέρες πριν, στην όμορφη πατρίδα, την Καρβάλη, κατεβαίνοντας τον λαξεμένο δρόμο, δίπλα από την εκκλησία των αγίων Αναργύρων, μέσα στη σκόνη και την καυτή πέτρα, ένα μικρό μωβ λουλουδάκι κούνησε το κεφαλάκι του.
Η εκκλησία του αγίου Γρηγορίου μας περίμενε..
Η κόγχη, το σύνθρονο, το διακονικό, η πρόθεση, το εντοιχισμένο αρτοφόριο είναι εκεί…
Αλλαγμένος ο προσανατολισμός της προσευχής, παραμένει προσευχή, όμως…
Σοβαρά τα παιδικά πρόσωπα…
…οι πόρτες των γύρω σπιτιών ανοίγουν και κλείνουν βιαστικά…
…απ΄ τα παράθυρα κλεφτές ματιές…
…κότες και κοκόρια βάζουν τις φωνές στο ξουτ του νοικοκύρη…
…βόλτα στα σοκάκια της όμορφης πατρίδας, αρχοντικά, ελληνικά σπίτια…
…έμεινα στην πλατεία, έφαγα παγωτό ξυλάκι πολυεθνικό…
Ζωή Πλιάκου – Νίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου