Σεπτέμβρης, της ελληνικής αντιλειτουργικής και αντιπαραγωγικής παιδείας το ανάγνωσμα. Ανατρέχουμε σε όσα κακόηχα επί χρόνια συμβαίνουν στη μουσική παιδεία και κάτι μας σφίγγει την ψυχή. Ατελείωτη είναι και η διαδρομή σχετικά με την ίδρυση της πολυπόθητης μουσικής ακαδημίας, που (υποτίθεται ότι) ιδρύθηκε.
Μακρύς ο δρόμος των προετοιμασιών! Κάποιο Σεπτέμβριο (2003, 2005, 2006, 2009), η Ακαδημία θα λειτουργούσε και θα ενθουσίαζε όσους ονειρεύονται τριτοβάθμια εκπαίδευση για τους μουσικούς που επιθυμούν να κατακτήσουν τυπικά προσόντα. Μας διαβεβαίωναν: κανένα πρόβλημα, όλα πλέον μπήκαν στη θέση τους, ήταν θέμα απόφασης. Σχεδιασμός made in Greece. Μέχρι και η στέγαση είχε ρυθμιστεί: στο Ιλιον, στο κτίριο αθλημάτων βαρέων βαρών. Η οικονομική εξασφάλιση; Το δήλωσαν οι τότε υπουργοί Πολιτισμού: κανένα πρόβλημα. Επιτέλους η μουσική θα όδευε προς την ανώτατη βαθμίδα. Σε κείμενο που υπογράφουν τα μέλη των ομάδων εργασίας (θεάτρου, χορού και μουσικής), τονίζεται: «Η δημιουργία της Ακαδημίας πρέπει να συνδυαστεί απαραίτητα με τη χάραξη και τη συστηματική εφαρμογή μιας συνολικής πολιτικής στο πλαίσιο της μακρόπνοης εθνικής πολιτικής για τις τέχνες».
Η επιτροπή περιελάμβανε μουσικούς με πείρα. Οι ομάδες εργασίας παρέδωσαν πόρισμα, επομένως είχαμε περάσει (ήδη από το 2005) στη φάση νομοθετικού ελέγχου των ζητημάτων της ίδρυσης. Από τότε ήδη αναρωτιόμασταν, πώς μπορεί να λειτουργήσει η μουσική ακαδημία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αφού στη χώρα μας η μουσική παιδεία είναι παντελώς εγκαταλελειμμένη και αδιαβάθμητη;
Το 2009 δεν μπορούσαν πια να το κρύψουν, έτσι πληροφορηθήκαμε από τον υπουργό Πολιτισμού ότι η Ακαδημία (όχι το TV-ριάλιτι) θα είναι ανώτερης και όχι ανώτατης παιδείας, τριετούς φοίτησης, οι σπουδαστές δεν θα εισάγονται με σύστημα πανελληνίων εξετάσεων και όταν αποφοιτούν θα τους χορηγείται ένα πιστοποιητικό σπουδών, όχι πανεπιστημιακό πτυχίο, επειδή η εκπαίδευση δεν θα είναι θεωρητικού περιεχομένου αλλά πρακτικοποιημένης γνώσης. Το θεωρητικό περιεχόμενο της εκπαίδευσης σου δίνει πτυχίο, το πρακτικό σου δίνει πιστοποιητικό... Τώρα το πόση θεωρητική (και όχι μόνον) κατάρτιση χρειάζεται ο μουσικός, φαίνεται δεν τους απασχόλησε. Πρακτικοποιημένη γνώση! Με άλλα λόγια, οι νέοι μουσικοί θα βγαίνουν από μια τύποις ακαδημία, ως εμπειροτέχνες! Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι μουσικές ακαδημίες εναρμόνισαν από χρόνια το πρόγραμμα με αυτό των πανεπιστημιακών σχολών ώστε να μην υποβαθμιστούν για οποιονδήποτε τυχόντα λόγο οι τίτλοι σπουδών τους. Γιατί να επιλέξει την ελληνική «ακαδημία» όποιος θέλει να σπουδάσει μουσική; Στο ωδείο, τι λιγότερο κάνει; Αλλά, αναρωτιόμαστε, για ποιο λόγο ένας έγκριτος μουσικός αποδεχόταν θέση μέλους παρόμοιας επιτροπής με εκ προοιμίου δεδομένο το αδιέξοδο αποτέλεσμα; Στη χώρα του μη αυτονόητου... Ακαδημία θέλατε; Τη φτιάξαμε! Γκρινιάζουμε για τα ωδεία, αλλά μερικά ωδεία δρουν ευτυχώς πολύ επαγγελματικά, αντισταθμίζοντας την ανυπαρξία ενδιαφέροντος και πολλά άλλα ευτελή του κράτους παράγωγα. Κι εμείς ίσως ωριμάσαμε.
Διαβάθμιση μουσικής παιδείας, όμως, και νοικοκύρεμα λειτουργίας των μουσικών σχολείων και των ωδείων πότε θα κάνουμε, αγαπητό μας κράτος;
* Η Έφη Αγραφιώτη είναι πιανίστρια-συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου