Νυχτερινο

Μια μασκα ένα ονειρο και η αποσταση.

Παντα η αποσταση.

Η μασκα που αδεια κρεμεται στον τοιχο.

Η αποσταση ζωντανη αδυσωπητη.

Παντα τετοια ηταν

Ονειρο ,ότι θα ηθελες πολύ και δεν το εχεις.

Μασκα οι ελπιδες , καλυμενες να περπατουν

Γιατι φοβιζουν.

Μασκα η πεθυμια, γυμνη τρομαζει.

Και η συμβαση , ποιητικη αδεια…

Γραμμα κενο, οι τυποι παντα, ποτε η ουσια.

Πεθυμια για ζωη, η αλλως ερωτα

Χαμενος στη σκονη της γραφειοκρατιας

Αποσταση αναμεσα , ορια συνορα συρματοπλεγμα.

Και αγκαλιες αδειες.

Και ονειρα αδεια , και αγρυπνια.

Αποηχος ελπιδας , ερωτικο καλεσμα, που πνιγηκε .

Η συμβαση βλεπεις…

Ποναει τ’ονειρο στο φως της μερας.

Κρυφα αντιστεκεται, την νυχτα.

την αγρυπνη.

Με αδεια αγκαλια,

Με μασκα αδεια

Το ονειρο πυξιδα και αναμεσα η αποσταση

Παντα η αποσταση...

pterarhos