[....] Όσο ο νέος ελληνισμός περιοριζόταν στα στενάχωρα κρατικά του όρια, το ελλαδικό κρατίδιο μεγάλωνε. Μαζί του μεγάλωνε και η Αθήνα. Για την ακρίβεια, παραμεγάλωνε.Οι διευθύνουσες ομάδες της χώρας, με αθεράπευτα συμπλέγματα επαρχιωτισμού,κλείστηκαν στην Αθήνα και καταδίκασαν σε μαρασμό όλες τις ελληνικές περιφέρειες,
εντός και εκτός Ελλάδος.
Η Αθήνα, πόλη της δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών, έγινε, μεταπολεμικά κυρίως, μια υδροκέφαλη πρωτεύουσα, που σήμερα κατοικείται από τους μισούς, εντός Ελλάδος, Έλληνες. Οι άλλοι μισοί, ακόμη κι όσοι δεν προσδοκούν να την κατοικήσουν, υιοθετούν το "αναπτυξιακό" της πρότυπο. Η οικοδόμηση της πρωτεύουσας έγινε με την αποκλειστικώς νεοελληνική μέθοδο της αντιπαροχής. Ήτοι: δίνουμε το πατρικό μας και κερδίζουμε τριάρι με λίβιγκ ρουμ και θέα στον ακάλυπτο. Η δε επέκταση της πόλης συνέχισε να οικοδομείται σε βάρος του φυσικού, αρχιτεκτονικού και ιστορικού τοπίου. Ο άνθρωπος μάλιστα που ενθάρρυνε αυτό το έγκλημα (Σ.Σ.: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής) θεωρείται- για λόγους που δε γνωρίζουμε- "εθνάρχης". Οι ποικιλόχρωμοι επίγονοί του πάντως όχι μόνο δεν κόλασαν το έγκλημα αλλά και το κατέστησαν πάνδημο, νομιμοποιώντας κατ΄εξακολούθησιν τις πάσης φύσεως αυθαιρεσίες που το ακολούθησαν.
Η Αθήνα σήμερα είναι μια πόλη χωρίς ταυτότητα, χωρίς υποδομές και χωρίς προοπτική. Μια από τις πιο άσχημες και βρόμικες πόλεις του κόσμου. Μια πόλη με μικρομεσαίους επαρχιώτες και ένα νέο πολύχρωμο και πολυπληθές προλεταριάτο στην υπηρεσία των πλουσίων εργολάβων της.[.....]
Περιοδικό manifesto, τ.18, Χειμώνας 2009-2010, σελ.23
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου