Ένας ποντικός, αισθηματικός
νεαρός με δίχως πείρα,
τι τρελά που ‘ναι τα νιάτα
έτσι τα΄φερε η μοίρα
κι ερωτεύτηκε μια γάτα.
Μπλέξιμο κακό για τον ποντικό.
Απ’ την τρύπα του κρυμμένος
καμαρώνει την Γκριζέτα
κι ονειρεύετ’ ο καημένος
άσπρα πέπλα και κουφέτα.
Ώσπου μια βραδιά, αχ μικρά παιδιά!
Ξεθαρρεύει και ζυγώνει
την ιδανική του νύφη
μα εκείνη τον γραπώνει
και τον τρώει τον ερίφη!
Αχ βρε ποντικέ, αισθηματικέ.
Το χαμό σου όλοι κλαίμε...
μέγα πλήγμα ο θάνατός σου
μα εδώ πέρα που τα λέμε...
τα ‘θελε κι ο απαυτός σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου