Ακτή

Στην Σ.

Πόσες ζωές μπορεί να ενώσει μία θάλασσα;
Καμία.
Γιατί όσες ενώνει η θάλασσα τις χωρίζει ο ουρανός.
Χωρίς έλεος, λύπηση και σκέψη.
Μονάχα κάτι σπασμένα κοχύλια στο βάθος της τσέπης θα σου θυμίζουν τα κύματα που έπαιξαν με τα μάτια σου με μία μουσική δική τους.
Ή αν αγνόησες τα κύματα θα θυμάσαι ένα ανυποψίαστο μπαλάκι που τσακιζόταν σε δύο μικρές ξύλινες αδικίες.
Άσε που η λίγη αλμύρα στα χείλια στέγνωσε και τα τελευταία όνειρα.
Έχεις ακόμα τόσες γωνίες να κρυφτείς
που ούτε ο ήλιος δεν θα καταφέρει να ξεκλέψει λίγο από βλέμμα σου.
Ανισόρροπη η ζυγαριά της αγάπης
γέρνει πάντα προς το μέρος σου
Μια μεριά άδεια από βάρος αν εξαιρέσεις κάτι πούπουλα αφημένα από το χρόνο.
Είπα χρόνο.
Λάθος λέξη
Σκέψη ήθελα να πω αλλά μου ξέφυγε σαν βρισιά στην πιο επίσημη συνάντηση με τη συνείδηση.
Άτιμο πράμα το καλοκαίρι!
Σε αφήνει πάντα εκτεθειμένο με ένα μανταλάκι ξεχασμένο στην τσάντα σου.
Και τον τρελό που λέει ότι οι ζωές σκοντάφτουν ακριβώς εκεί που σηκώνονται από το χώμα…
Γιατί; Πες μου! Γιατί να μην το πιστέψω;

Μιχάλης Γελασάκης