Κατάγομαι από τον Οψιγιά Αμαρίου Ρεθύμνου.
Από πολύ μικρός έπιασα τη λύρα στα χέρια μου αν και εξασκούσα παράλληλα την τέχνη του ράφτη. Απ΄ ότι έδειχναν όμως τα πράγματα πρέπει να ήμουν γεννημένος ταλέντο αφού να σκεφτείτε έπιανα ένα χοχλιό, του άνοιγα μια τρύπα, έβανα μια σκέπη από τη ρογαλίδα κι έκανα μπουκόλυρα μιας κι έβγαζε τόσο ωραίο ήχο που μου δημιουργούσε την επιθυμία να παίζω.
Έπαιζα, λοιπόν, όλους τους σκοπούς με τη βουκόλυρα από το χοχλιό στα παρτάκια που έκαναν οι νεαροί και οι κοπελιές του χωριού μου, πότε στο ένα σπίτι, πότε στο άλλο.
Ήμουν, λοιπόν, ο λυράρης με τη μπουκόλυρα.
Έτσι με φώναζαν… Παράλληλα όμως μ΄ αυτή την ιδιόρρυθμη λύρα έκανα προσπάθειες να μάθω και την κανονική λύρα. 'Ήταν η εποχή που είχε κυκλοφορήσει το «Μόνο εκείνος π΄ αγαπά μπορεί να το πιστέψει» του Σκορδαλού. Μόλις το άκουσα, τρελάθηκα... "
Aφήγηση του Ροδάμανθου Ανδρουλάκη στο περιοδικό ΣΤΙΓΜΕΣ
Η Λύρα του ροδάμανθου σώπασε αλλά η μεγάλη του μουσική κληρονομιά θα μείνει εις τους αιώνες ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου