Γιώργο, αγάπη μου…

Ήρθες στη ζωή μου το περασμένο φθινόπωρο σαν τρελή μπουλντόζα στην παραλιακή, με την Τίνα Μπιρμπίλη στο τιμόνι, και άλωσες τη «Φαντασία» μου. Θες το παράστημά σου, θες τα παραστρατήματα του χοντρούλη που ’μουνα μέχρι τότε δική του και που ’τανε δηλητηριασμένος επειδή είχε κατά λάθος δαγκώσει την ίδια τη διαπλοκή του, θες η αειφόρος σου γλύκα και οι εναλλακτικές προοπτικές σου, σε καψουρεύτηκα… Το ομολογώ. «Έγερνες» στα σποτ «και έδενες τα κορδόνια με ανοιχτό πουκάμισο… και η αύρα σου με έπαιρνε μέχρι τον Παράδεισο…». Πού να ήξερα τότε ότι μετά την αύρα των εκλογών θα έκανε κουμάντο η σαύρα ο Παπακωνσταντίνου…

Ήτανε κεραυνοβόλος ξενέρωτας. Τον έπαθα ανάμεσα στις ευρωεκλογές και στη ΔΕΘ. Δεν μπορώ να εντοπίσω ακριβώς τη στιγμή. Θυμάμαι μόνο ότι μου χαμογέλασες μ’ αυτόν τον ολόψυχο τρόπο που έκανε τις άκριες των ματιών σου να εκβάλλουν σε δεκάδες ρυτίδες ωριμότητας και τις άκριες των χειλιών σου να ορθώνονται και να στέκουν γενναία κάτω απ’ την μπάρα του μουστάς σου… Είδα τα νούμερα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας ανάσκελα. Μου έσφιξες το χέρι κι ο ήλιος ήταν βέβαιος για το Χρέος. Μου σκάρωσες τις αδέξιες αναλύσεις σου κι εγώ τις εκτίμησα μόνο και μόνο επειδή τις ετυμολογούσες ως μη δεξιές. Όταν συνεντευξιαζόσουνα στα ευρωπαϊκά μέσα, έμοιαζες με νομπελίστα οικονομολόγο που φοιτούσε ακόμα στο Δημοτικό Σχολείο κι έτσι, απλά κι αβίαστα, φύτεψες μέσα μου την επιθυμία να σου δώσω περαιτέρω ευκαιρίες να μεγαλώσεις και να μάθεις… Στο πλευρό μου και στο νεφρό μου. Με βρήκες, Γιώργο… μια νύχτα που είχα βαρεθεί τα πάντα και Vuiton και Prada, την ΟΝΕ και τον Σημίτη μου… Συνθήκες; Στα Ταμεία μπουρλότα, στο ΧΑΑ τσιρότα κι είχα βγάλει βόλτα τον γαλάζιο κοπρίτη μου…

Εγώ… που αποφεύγω να διαβάσω ακόμα και τα στοιχεία της ταυτότητάς μου, έμαθα σχεδόν απέξω όλο το ερωτικό προεκλογικό πρόγραμμα που μου έστειλες μαζί με τη φωτογραφία σου… Πήγαινα σε ίντερβιου για δουλειές και απάγγελλα χωρία από την Πράσινη Ανάπτυξη, το Ισχυρό και Αποτελεσματικό Κοινωνικό Κράτος, την Ισχυρή Ελλάδα των Ανοικτών Οριζόντων. Τους θάμπωνα τους προσωπάρχες. Με διώχνανε από παντού ως overqualified. Νομίζανε θα μου έπεφταν λίγα τα μιστά και δεν μου τα προτείνανε καθόλου… «Εσείς είστε για γ.γ. υπουργείου και πάνω…» μου έλεγαν. «Όταν ανοίξει η βάση δεδομένων, να μπείτε αμέσως και να κλείσετε πίσω σας την πόρτα». Κι εγώ τα εκλάμβανα όλα ως θετικά προμηνύματα. Δεν έμπαιναν ψύλλοι στ’ αυτιά μου περί του ποιος θα έμπαινε στο σαλονάκι μας. Όπως κι ο Τόλης δεν φανταζόταν ότι θα του έπαιρνες το δικό του. Αν του το πάρεις τελικά… Ο κομματικός έρωτας στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τη Δικαιοσύνη που έχει κάνει στο μεταξύ επέμβαση λέιζερ, παραμένει τυφλός.

Καυχιόμουνα για τις εμφανίσεις σου και την τελειότητα της εφαρμογής των κοστουμιών σου. Σ’ είχα κάνει Θεό. Σε φανταζόμουνα να ανεβοκατεβαίνεις την πασαρέλα στις διεθνείς λέσχες και να διδάσκεις στυλ σε επίδοξους πρωθυπουργούς που προαλείφονταν για να γίνουν Εσύ… Ήσουν Ζιζέλ και τους σοσισάλιζες.

Και το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου που έγινες δικός μου, το επόμενο πρωί που έβαλες τις υπογραφές στο γαμοσυμβόλαιό μας, απογειώθηκα. Έστρωσα με ροδοπέταλα το σπίτι κι ευχόμουνα να έρθεις εσύ πριν από την τράπεζα. Έκοψα και τον Αυτιά στη μάνα μου επειδή δεν σε ήθελε… Της επέβαλα ποινή Καμπουράκη και Οικονομέα.

Κι όμως, Γιώργο, τα ερωτικά όνειρα και τα λεφτά είναι το πιο αναλώσιμο πράγμα στον κόσμο. Δεν προλάβαμε να χαρούμε καλά καλά το χάνιμούν μας κι αρχίσανε οι τρίτοι να μας χώνονται. Μου κουβάλησες στην κρεβατοκάμαρα για πεθερά τον Πάγκαλο που κάθε τόσο με λέει και μένα κατάλοιπο του συστήματος, καταριέται τη μαύρη τρύπα μου και ξεσκονίζει τη φωτογραφία της Ντόρας μουρμουρίζοντας: «Μια νύφη για τον γιο μου!..». Μόνο η Ντόρα δεν είναι κατάλοιπο του συστήματος… Επειδή είναι κόρη Μητσοτάκη…

Με είπανε σκρόφα και στέρφα και με παρέδωσαν βορά στους Οίκους Αξιολόγησης. Έφεραν και ειδικούς από το εξωτερικό για να με χειρουργήσουνε. Μου κάνανε μισθεκτομή, δωρεκτομή, γενική πορτοφολιεκτομή, συνταξεκτομή, ελπιδεκτομή κι ανέθεσαν και σε εγχώριους τηλεοπτικούς χειρουργούς να μου κάνουν λοβοτομή. Έχω χάσει πολλά, Γιώργο μου, αλλά τη διαφορά στον τρόπο που μου λες ότι ανήκουμε ο ένας στον άλλο κι ότι η κρίση που περνάμε είναι παροδική… μπορώ να τη διακρίνω. Δεν κάνουμε πια τις τρυφεράδες μας στο ελληνόφως. Έχεις παράξενη προφορά κι όλο μου θέτεις θέμα πειθαρχίας. Σε πλάνεψε η Ντούτσε Βίτα…

Μπορεί να μην έχει λήξει επίσημα ο γάμος μας, αλλά το ψυχικό διαζύγιο έχει εκδοθεί. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα που εκδόθηκαν εντός του τελευταίου εννιαμήνου.

Σε φιλώ

Εγώ

πηγή