Ἐρωτῶντός ποτε τοῦ Ἀββᾶ Ἀρσενίου τινὰ γέροντα Αἰγύπτιον περὶ ἰδίων λογισμῶν, ἕτερος ἰδὼν αὐτὸν εἶπεν· Ἀββᾶ Ἀρσένιε, πῶς τοσαύτην παίδευσιν Ρωμαϊκὴν καὶ Ἑλληνικὴν ἐπιστάμενος, τοῦτον τὸν ἀγροῖκον περὶ τῶν σῶν λογισμῶν ἐρωτᾷς; ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· τὴν μὲν Ρωμαϊκὴν καὶ Ἑλληνικὴν ἐπίσταμαι παίδευσιν, τὸν δὲ ἀλφάβητον τοῦ ἀγροίκου τούτου, οὔπω μεμάθηκα.
Ὅταν κάποτε ὁ ἀββᾶς Ἀρσένιος ρωτοῦσε ἕναν Αἰγύπτιο γέροντα γιὰ τοὺς λογισμούς του, ἕνας ἄλλος τὸν εἶδε καὶ τοῦ εἶπε:
− Ἀββᾶ Ἀρσένιε, ἐσὺ ποὺ τόσο καλὰ γνωρίζεις τὴν ρωμαϊκὴ καὶ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία, πῶς καὶ ρωτᾶς αὐτὸν ἐδῶ τὸν ἀγροῖκο γιὰ τοὺ λογισμούς σου;
Κι ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε:
− Τὴν ρωμαϊκὴ καὶ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία τὴν κατέχω, τὴν ἀλφάβητο ὅμως αὐτοῦ τοῦ ἀγροίκου δὲν τὴν ἔχω μάθει ἀκόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου