Απίστευτο.....

Δεν πρόλαβα καλά καλά να γράψω το

τελευταίο θραύσμα ψυχής στη ρωγμή

και η πανσέληνος βάλθηκε να με

τρελλάνει.Εκεί που ενιωθα πάλι

ψιλοχαμένη στη δική μου αλήθεια

εκεί που αποχαιρετούσα τις προδοσίες

και τα ψέμματα που με ατσάλωσαν

άρχισε να φλερτάρει τη στιγμή μου

μια απώλεια που δεν μπορώ να τη δεχτώ.

Και δεν μπορώ να τη δεχτώ γιατι

για εμένα και το δικό μου χωροχρόνο

δεν υπάρχει αντιο σε αληθινά και

άξια συναισθήματα.

Δεν τη δέχομαι γιατι ξέρω.

Πάντα ήξερα.Απο την αρχή.Δεν αποχαιρετω

ποτέ ότι ζεί μέσα μου.Δεν υπάρχει Τέλος

στη δική μου πραγματικότητα.Μείνε είπα

και ήταν επιθυμία Καρδιάς όχι Ζητιανιά.

Δειξε μου έμπρακτα δεν θέλω άλλα λόγια

αυτο που είδα απ την αρχή

αυτό που είσαι δηλαδη.Δείξε μου το

σε βάθος χρόνου η αλήθεια δεν σιωπά.

Χάζευα λοιπόν

κάποια βίντεο τυχαία στο ΥΤ..και κόλλησα

με κάποιο απο μια παλιά αγαπημένη σειρά.

Λές να μου συμβαίνουν όλα αυτά κάθε φορά

που πάω να προδώσω τα πάγια;σκεφτόμουν....

Koίταζα το βίντεο και είχα χαθεί μέσα

στις σκηνές του.Ξαφνικά αν και αργά

χτυπάει το κουδούνι της πόρτας μου.

Στο χώρο μου επισκέψεις σπανιότατα.

Επιλογή μου.

Ανοίγω και μένω στήλη άλατος.!!

Αν είναι δυνατόν.!! Να γράφω κάτι και

να επιβεβαιώνεται...

Η Μαρία του παθ..η γιατρός μας..

με το Γιώργο της.'Ενα ζευγάρι που

για μένα είναι εξαίρεση σε ενα

θλιβερό κανόνα.Με τη Μαρια μενουμε

σε διπλανη πόλη γνωριστήκαμε μέσω

διαδικτύου και δέσαμε..μιλάμε την ίδια

γλώσσα αυτη την ξεχασμενη ντοπιολαλιά

τση Κρήτης.

Αγκαλιές Φιλιά απο καρδιάς..

να λοιπόν πως τα χιλιόμετρα

καταργούν τις αποστάσεις όταν

οι ψυχές είναι κοντά.Να λοιπόν

που η αγάπη η φιλία και η ανθρωπιά

μετρά με πράξεις..πέρα απο τα λόγια

που λέμε όταν πρωτογνωριζόμαστε.

Να λοιπόν που ο Χρόνος είναι ο πιο

δίκαιος κριτής.

Είναι λένε ποτέ δυνατόν να έρθουμε

και να μην περάσουμε να σε δούμε;

Και ξέρουν με ξέρουν καλά τι βάση

δίνω στην έκπληξη...

Συγκινήθηκα απίστευτα....

Καλο δρόμο παιδιά κι ας μας ενώνει

πάντα η καλή καρδιά και οι απο ψυχής

ομορφομοιρασμένες και απρόοπτες στιγμές

όπως οι αποψινή μα όπως και πολλές άλλες

Δεν Ξεχνώ.....

Μαρία μου το ποίημα σου..γιατι ποιείς

χωρίς να εκποιείσαι στην επόμενη εγγραφή

με το ανάλογο βίντεο..:)

Η Φιλία είναι Ιερή και πάντα θα επιβιώνει

κόντρα στις δύσκολες προβλέψεις.

Να είστε πάντα Καλά και ΜΑΖΙ..όσο

υπάρχουν ψυχές σαν τις δικές σας

η ελπίδα θα κυριαρχεί.

ΥΓ.Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

aeriko