Ἡ δυσκολία τῶν καιρῶν

π. Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

Μεγάλες φυσικές καταστροφές μέ τεράστιες δυσμενεῖς οἰκολογικές συνέπειες, μέ πολλούς θανάτους, δημιουργοῦν ἀνησυχία, φόβο καί ἀγωνία. Κάποιοι μιλοῦν γιά “σημεῖα τῶν καιρών” καί γιά “τό τέλος τοῦ κόσμου”. Κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν ζοῦμε σέ μία δύσκολη ἐποχή καί ὅτι δέν χρειάζεται μεγάλη ἐγρήγορση. Ὁ κόσμος πέρασε καί ἄλλες δύσκολες καταστάσεις. Τό τέλος τοῦ κόσμου κάποτε θά ἔλθει. Δέν μποροῦμε νά τό ὁρίσουμε ἐμεῖς. Κανείς δέν γνωρίζει πότε θά ἔλθει. Σέ κανέναν ποτέ δέν ἀποκαλύφθηκε ἀπό τό Θεό. Ἡ ἑρμηνεία τῶν “σημείων τῶν καιρών” εἶναι δύσκολη καί δέν εἶναι ἔργο τοῦ κάθε εὐφάνταστου θρησκόληπτου καί φανατικοῦ.

Γιά τίς τραγωδίες τοῦ κόσμου δέν εὐθύνεται ὁ Θεός. Ὁ Θεός δέν εἶναι τιμωρός, ἐκδικητικός, φθονερός καί σαδιστής. Γιά ὁρισμένα κακά εὐθύνεται ὁ ἄνθρωπος, πού ἔκανε κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας του. Ἀκόμη καί γιά κάποια δυσμενῆ καιρικά φαινόμενα, λέγουν οἱ ἐπιστήμονες, εὐθύνονται οἱ ἄνθρωποι μέ τήν κατάχρηση καί παράχρηση, τήν ὑπερκατανάλωση, τόν πλεονασμό καί κορεσμό, τή σπατάλη, τήν ἀσυδοσία καί τήν ἀπροσεξία.

Εἶναι γεγονός πώς οἱ πόλεις ἔχουν γίνει ἀφιλόξενες, κουραστικές, παγερές καί ξένες. Κλοπές, ἐγκλήματα, θόρυβος, ταραχή, ἀνταγωνισμός, ἀσυνεννοησία, ἄγχος, ἀνεργία, ταλαιπωρία. Ἡ μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος ἔχει περάσει στά μάτια καί τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Καχυποψία, ὑστεροβουλία, πονηρία, ζηλοφθονία, ἀσέβεια καί κακεντρέχεια δυστυχῶς ἐπικρατεῖ. Ἡ ἠθική ποδοπατιέται. Ἡ πολλή ἐλευθερία ἔδωσε ἀσυδοσία. Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει σκοτιστεῖ ἀπό τό συνεχές καί ἀσταμάτητο κυνηγητό τῆς σάρκας, τοῦ χρήματος καί τῆς δόξας. Ὅραμα τοῦ νεοέλληνα ἔγινε ἡ ὑπεραφθονία, ὁ ὑπερκαταναλωτισμός, ὁ εὐδαιμονισμός. Νά περνᾶμε καλά σήμερα καί τίποτε ἄλλο. Μέ τή συσκότιση τῆς λογικῆς καί τήν ἀποχαύνωση τοῦ κόσμου ἔρχεται μία πρόγευση τῆς κόλασης.
Ὁ ἄνθρωπος αὐταπατᾶται μέ τό νά νομίζει πώς κάνοντας ὅ,τι θέλει ὅτι εἶναι καί τέλεια ἐλεύθερος. Κάποιοι τόν ξεγέλασαν μέ νόθες ὑποσχέσεις καί φαντάζεται ὅτι εἶναι πράγματι ἐλεύθερος δίχως ἀρχές, ἠθική καί ὅρια. Ἐλευθερία εἶναι νά ἐπιλέγεις ὄχι ἁπλά τό καλό, πάντα τό καλύτερο, καί νά πορεύεσαι πρός τήν ἀλήθεια καί τήν τελειότητα καί ὄχι συνεχῶς νά παρασύρεται ἀπό τό εὔκολο κακό. Κάποιοι ἐπιτήδειοι κατάφεραν νά πείσουν τούς πολλούς ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι… Ὑπάρχουν ὅμως καί σήμερα αὐτοί πού δέν ἀγάπησαν τό σκοτάδι καί πού εἶναι πραγματικά ἐλεύθεροι καί ἄς ἀποτελοῦν μειοψηφία. Πολλοί δυστυχῶς ἔχουν παρασυρθεῖ ἀπό τό ὡραία τυλιγμένο δῶρο τῆς “ἐλευθερίας” καί ἐνῶ ἔχουν χάσει τόν πόλεμο κατά τοῦ κακοῦ συνεχίζουν νά νομίζουν ὅτι εἶναι νικητές.

Φθάσαμε μάλιστα στό σημεῖο νά θεωροῦνται ὅσοι ἀντιστέκονται σέ αὐτήν τήν ἐπικίνδυνη κατρακύλα τῆς διαφθορᾶς ὀπισθοδρομικοί, καθυστερημένοι καί καταπατητές τῆς ἐλευθερίας τῶν “ἐλευθέρων”. Σήμερα χάρη τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν λησμονοῦνται οἱ ἠθικές ἀξίες. Εἶναι σπάνιο νά ὑπερασπίζεται τό ἱερό καί ὡραῖο, τό ἠθικό καί ἀληθινό καί σύνηθες φαινόμενο εἶναι νά εἰρωνεύεται καί σπιλώνεται ὅτι τό καθαρό καί ὅσιο. Οἱ νέοι μέ τή συναρπαστική γοητεία αὐτῆς τῆς “ἐλευθερίας” παγιδεύονται στόν πανσεξουαλισμό, τά ναρκωτικά, τό ἀλκοόλ καί λοιπά. Ὕψιστος σκοπός τῆς ζωῆς τίθεται ἡ καλοπέραση, ἡ εὔκολη ζωή, ἡ διασκέδαση καί αὐτό ὀνομάζεται εὐτυχία.

Τά ποσοστά εὐθύνης γιά τή δυσκολία τῶν καιρῶν δέν ἀνήκουν μόνο στούς ἡγέτες ἀλλά καί στόν καθένα μας, ὅταν ἐπιλέγουμε ἕναν τρόπο ζωῆς “ἐλεύθερο” εὔκολο, ἀνίερο, πρόχειρο, μέτριο, ἐπιπόλαιο. Ἀξίζει κανείς νά ἀντισταθεῖ στό ρεῦμα πού κατηφορίζει στή ρηχότητα. Οἱ νέοι εἶναι πλασμένοι γιά ἀνώτερα ἰδανικά. Ὅλοι ἀξίζουμε μία καλύτερη τύχη. Ἔχουμε λησμονημένες δυνάμεις, ἄς τίς ἐπανενεργοποιήσουμε. Ὁ θερμός Αὔγουστος θά δροσίσει.

πηγή