Η φημισμένη πανσέληνος του Αυγούστου έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό, που την κάνει να ξεχωρίζει. Είναι, συνήθως, λίγο «έγχρωμη». Ειδικά λίγο μετά την ανατολή της, αλλά και προς τη δύση της, όταν αρχίζει να παίρνει κάτι από το χρώμα της πορφύρας. Όταν πέφτει η νύχτα έρχεται η ώρα του φεγγαριού. Για τους επιστήμονες δεν είναι παρά ο δορυφόρος της γης, ένας αφιλόξενος, χωρίς ατμόσφαιρα και νερό πλανήτης, γεμάτος σημάδια από μετεωρίτες που πέφτουν με ορμή πάνω του. Υπάρχει όμως και ένα άλλο φεγγάρι που σε πείσμα των επιστημονικών αποκαλύψεων εμπνέει ακόμα τους ποιητές, προκαλεί για βόλτα στη φεγγαράδα και διατηρεί στη συνείδηση των ανθρώπων απόκρυφα μυστικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου