Στην πόλη αυτή, του Ιταλικού Νότου, συνηθιζόταν τότε η ταρίχευση των σωμάτων των νεκρών και η τοποθέτησή τους στις κατακόμβες της μονής των καπουτσίνων μοναχών, οι οποίες μέχρι και σήμερα αποτελούν ένα μακάβριο μουσείο θανάτου. Το μικροκλίμα στην κρύπτη φρόντιζε ώστε τα πτώματα να διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση.
Ο πατέρας της Rosalia, ο στρατηγός Mario Lombardo, δεν άντεχε να αποχωριστεί την κορούλα του και έπεισε τους μοναχούς της Μονής των Καπουτσίνων στο Παλέρμο να του παραχωρήσουν μια θέση στην υπόγεια κρύπτη τους, την Catacombe dei Cappuccini. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να την επισκεφθεί και να τη δει όποτε ήθελε. Για να καταφέρει να διατηρήσει το πρόσωπό της όσο πιο όμορφο γινόταν, κάλεσε τον φημισμένο ταριχευτή Alfredo Salafia για βοήθεια.
Ο Salafia ήταν Ιταλός χημικός, που είχε ανακαλύψει μία μυστική φόρμουλα, για τη διατήρηση των σωμάτων μετά τον θάνατο. Ξεκίνησε ταριχεύοντας μικρά ζώα και στη συνέχεια ανθρώπους! Τελειοποιώντας την τεχνική του, κατάφερε να κάνει τη μικρή Rosalia, ένα παιδί, που όποιος το δει, θρηνεί για αυτό σαν να 'έφυγε', μόλις χθες κι ας είναι νεκρό εδώ και ενενήντα ολόκληρα χρόνια. Ίσως τελικά η φθορά, ορίζει, ακόμη και για τη θλίψη, μία ημερομηνία λήξης…
Ο ίδιος ο Salafia πέθανε 13 χρόνια μετά το κοριτσάκι, και δεν άφησε πουθενά και σε κανέναν το μυστικό του χημικού μείγματος, που καταργούσε τη φθορά διαιωνίζοντας τη θλίψη. Το μυστικό του φαινόταν να είχε χαθεί για πάντα, μέχρι την ώρα που μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων ανακάλυψε και ένα χειρόγραφο από την κληρονομιά του με τίτλο “New special method for the preservation of the entire human cadaver in the state of permanent freshness”.
Σε αυτό, ο ταριχευτής εξηγούσε λεπτομερώς τη συνταγή του υγρού που περιέχυσε στις αρτηρίες της Rosalia: Μια ποσότητα γλυκερίνης, μια ποσότητα φορμαλδεϋδης, ενώ μια τρίτη ποσότητα αφορούσε σε ένα διάλυμα αλκοόλης με σαλυκιλικό οξύ. Όπως εξήγησαν οι επιστήμονες, τίποτε ασυνήθιστο δεν υπήρχε στην φόρμουλα του Salafia , αφού έμοιαζε με εκείνη των άλλων ταριχευτών! Και το ερώτημα, παρέμεινε αναπάντητο: Πώς ταριχεύεται η ομορφιά;
Όσοι επισκέπτονται το Παλέρμο, συρρέουν στη Μονή των Καπουτσίνων, για να τρομάξουν και να φιλοσοφήσουν με το εφήμερο της ζωής στις ανατριχιαστικές κατακόμβες. Όμως όλοι φεύγουν βουρκωμένοι και συγκλονισμένοι, από την συνάντησή τους με τη μικρούλα. Την μπαμπίνα (bambina) ωραία κοιμωμένη του Παλέρμου, όπως είναι γνωστή, το τελειότερα ταριχευμένο κορμάκι όλων των εποχών, αλλά και εκείνο το βλέμμα, το κλειστό πεισμωμένο βλέμμα, που μοιάζει κόντρα στο θάνατο, να ονειρεύεται ακόμα στον αιώνιο ύπνο του…
Το κοριτσάκι μέσα στο γυάλινο μικροσκοπικό φέρετρο, θυμίζει τις κούκλες, που μαγνητίζουν τα παιδικά βλέμματα. Το δικό της βλέμμα, σφραγισμένο για πάντα, μοιάζει θυμωμένο, μπροστά στο αμείλικτο του θανάτου και συγκινεί… Συγκινεί απίστευτα…
Η “κούκλα” ήταν κάποτε ζωντανή και έμελε να γίνει η ωραιότερη μούμια του κόσμου."
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου