Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Εξαίρετο, όπως πάντα, το τεύχος του περιοδικού “Πάντα τα έθνη” που εκδίδει το Γραφείο
Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Καλαίσθητο, με πολλές έγχρωμες φωτογραφίες και κείμενα που συγκινούν κάθε ψυχή που θαυμάζει, προσεύχεται και ενισχύει το ορθόδοξο ιεραποστολικό έργο που επιτελείται σε κάθε γωνιά της γης.
Ποτέ στο παρελθόν δεν είχα συνειδητοποιήσει τόσο έντονα τη φύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ιεραπόστολοι στην Αφρική προτού διαβάσω το λίαν αξιόλογο άρθρο του Μητροπολίτη Καμερούν κ. Γρηγόριου στο τεύχος 112 του περιοδικού “Πάντα τα έθνη” "Πραγματικότητα και φαντασία στο αποστολικό έργο, καμερούν 2009 ή ...139 μ. Χ.".
Στο άρθρο του ο Σεβασμιότατος, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και κρυστάλλινη διαύγεια, εξηγεί στους αναγνώστες τα πιο ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ορθόδοξη ιεραποστολή. Καταθέτει, λοιπόν, ότι ο συγκρητισμός και η ιδιοπροσωπία της Αφρικανικής κουλτούρας είναι οι μεγάλοι σκόπελοι στο δρόμο του Ορθόδοξου Ευαγγελισμού της μαύρης ηπείρου. Οι ιεραπόστολοι βρίκονται καθημερινά αντιμέτωποι με το συγκρητισμό ο οποίος κάτω από το πρόσχημα του σεβασμού προς τις τοπικές παραδόσεις της Αφρικανικής κουλτούρας και του Αφρικανικού φυλετικού και οικογενειακού δικαίου ανατρέπει εκ βάθρων το χριστιανικό ήθος και εισάγει πρακτικές οι οποίες έρχονται σε κάθετη αντίθεση με τη χριστιανική πίστη.
Ευχαριστώ τον Αγιο Καμερούν για την τόσο σαφή και εύγλωττή του τοποθέτηση η οποία βάζει πολλά πράγματα στη σωστή τους προοπτική.
Διερωτώμαι όμως! Δεν ήταν πάντοτε αυτό το έργο της ιεραποστολής; Να προσλάβει και να μεταμορφώσει Θεανθρώπινα τον κόσμο και όχι να τον εκφράσει στην πολυπολιτισμική ειδωλολατρική και νεοειδωλολατρική (μοντέρνα και μεταμοντέρνα) ιδιομορφία του;
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι ιεραπόστολοι πρέπει να προωθήσουν ένα στενόκαρδο “Ελλαδικό” ευαγγέλιο. Να διδάξουν λ.χ. τους Αφρικανούς να τιμούν την 25 Μαρτίου ως εθνική τους μέρα, και όχι την εθνική επέτειο της πατρίδας τους, να ψάλλουν τον Ελληνικό έθνικό ύμνο αντί τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους ή να χορεύουν με φουστανέλες τους παραδοσιακούς Ελληνικούς χορούς.
Είναι όμως εντελώς ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να αποδεχθούν στην ολότητά του και χωρίς συμβιβασμούς το χριστιανικό ευαγγέλιο της σωτηρίας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το Ευαγγέλιο, όταν πρωτοεμφανίστηκε, κατέστησε “καινά τα πάντα” στο Ιουδαικό αλλά και στο ειδωλολατρικό οικογενειακό, κοινωνικό και εθιμικό δίκαιο. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με τη δική τους κουλτούρα και με το δικό τους πολιτισμό.
Αυτό εξακολουθεί και σήμερα να είναι το χρέος του με όλους τους παραδοσιακούς, μοντέρνους και μεταμοντέρνους πολιτισμούς. Και αλίμονον αν η ορθόδοξη ιεραποστολή προδώσει αυτό της το χρέος και την ιερή αποστολή.
Οι θερμές προσευχές μας συνοδεύουν τους ιεραποστόλους μας που αγωνίζονται τον άναντι δρόμο του ευαγγελισμού των εθνών.
Αληθώς! Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων... !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου