Στο τέλος Ιουνίου 2010 η αγιορειτική αντιπροσωπεία έφερε στη Ρωσία ένα αντίγραφο της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας «Προδρομίτησσας» για τον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης στο Τσάρκσογιε Σελό, από την Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου.
Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας ιερομόναχος Γέρων Συμεών Διονυσιάτης (πρώην πρωτοεπιστάτης του Αγίου Όρους) απάντησε στις ερωτήσεις του διαδυκτιακού πρακτορείου «Τατιάνιν Ντεν» σχετικά με τις σύγχρονες εξελίξεις στο Αγιώνυμο Όρος.
Ο ιερομόναχος Συμεών γεννήθηκε το 1959 και ερχόμενος στο Άγιο Όρος σε ηλικία 16 ετών εντάχθηκε στη συνοδεία του Κελιού του Αγίου Νικολάου στις Καρυές. Πρόλαβε εκεί τους τελευταίους Ρώσους γέροντες.
Εν συνεχεία μετέβη στην Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου όπου επιτελούσε πολλά διακονήματα ασχολούμενος επαγγελματικά με τη συντήρηση και διατελώντας βιβλιοθηκάριος και σκευοφύλακας.
Τα τελευταία χρόνια ο πατήρ Συμεών εκπροσώπησε την Ιερά Μονή Διονυσίου στην Ιερά Κοινότητα και από το Μάιο 2009 έως το Ιούνιο 2010, όπου διατέλεσε πρωτοεπιστάτης του Αγίου Όρους.
Στη Ρωσία ήρθε ως Επικεφαλής της αντιπροσωπείας, η οποία έφερε το μοναδικό αντίγραφο της θαυματουργού αχειροποίητου εικόνας «Προδρομίτησσας», η οποία με το θαυμαστό τρόπο αποτυπώθηκε μόνη της πάνω σε ξύλο στη ρουμανική πόλη Ιάσιο.
Στη συνέχεια η εικόνα παραδόθηκε στη ρουμανική Σκήτη του Προδρόμου του Αγίου Όρους. Με το αίτημα των ενοριτών της υπό ανακαίνιση Ιερού Ναού στο Τσάρσκογιε Σελό ο αγιογράφος, ειδικός σε συντήρηση και φύλακας της συλλογής των ιμπρεσιονιστών του Ερμιτάζ από την Αγία Πετρούπολη Β. Μπρόβκιν φιλοτέχνησε ένα πιστό αντίγραφο της εικόνας.
Από το Φεβρουάριο η νέα αγιογραφημένη εικόνα ευρίσκετο στο Άγιον Όρος και στις 25 Ιουνίου 2010, δυο μέρες πριν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Αγίας Αικατερίνης, μεταφέρθηκε στη Ρωσία.
Στην πορεία της η αγιορείτικη αντιπροσωπεία επισκέφθηκε το Ρωσικό Προξενείο στη Θεσσαλονίκη, όπου οι μοναχοί τέλεσαν την ευχαριστήρια δοξολογία ενώπιον της εικόνας Προδρομίτησσα και εν συνεχεία ράντισαν με άγιασμα τις εγκαταστάσεις του Προξενείου.
Το Άγιο Όρος είναι συνώνυμο των πνευματικών αγώνων και της αγιότητας. Πως εξελίσσεται και αλλάζει η ζωή του Αγίου Όρους στις αρχές του 21 αιώνα;
Αλλάζει και παραμένει η ίδια. Από τη μια πλευρά, υπάρχει αυτό το οποίο περιέγραψε στις σημειώσεις του ο Ρώσος προσκυνητής του 18 αιώνα μοναχός Βασίλειος Γρηγορόβιτς – Μπάρσκυ.
Εάν τις διαβάσετε θα καταλάβετε πως η καθημερινή ζωή των μοναχών δεν άλλαξε καθόλου. Και το λέγω μάλιστα, διότι πρόσφατα το ευρισκόμενο από πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη Πνευματικό Κέντρο «Αγιορειτική Εστία», το οποίο είναι κάτι σαν την αντιπροσωπεία του Άθω τις μετέφρασε και εξέδωσε στην Ελληνική γλώσσα.
Εφόσον ο ίδιος ήμουνα υπεύθυνος της έκδοσης, τις μελέτησα επισταμένως και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτά που περιγράφει αποτελεί και την δική μας πραγματικότητα του 21 αιώνα.
Φυσικά, αυτά που άλλαξαν είναι οι η επιστημονική και η τεχνολογική εξέλιξη, την οποία δε μπορούμε να παραβλέψουμε. Όταν ήρθα στο Άγιο Όρος το 1975, δεν υπήρχε πουθενά ούτε ο ηλεκτρισμός, ούτε η κεντρική θέρμανση, αλλά ούτε και οι ηλιακές μπαταρίες, οι οποίες παράγουν ενέργεια για τις Σκήτες και τις Ιερές Μονές.
Όμως το γεγονός ότι χρησιμοποιούμε αυτά τα εφευρήματα δεν σημαίνει καθόλου, ότι επηρεάζουν κατά κάποιο τρόπο τη ζωή μας, τις πράξεις μας και τη μοναχική μας αποστολή, η οποία παραμένει ίδια.
Όπως παλαιά χρησιμοποιούσαμε κάποια εργαλεία όπως φτυάρια και δικέλλες, έτσι χρησιμοποιούμε σήμερα εκείνα τα επιτεύγματα, τα οποία μας προσφέρει η πρόοδος.
Το Άγιο Όρος είναι, βέβαια, ένα παράδειγμα προς μίμηση για κάθε πιστό Ορθόδοξο χριστιανό. Και δε θα είναι υπερβολή να πούμε ότι μετά τους Αγίους Τόπους το Άγιο Όρος είναι το δεύτερο κατά τη σημασία του προσκύνημα για όλους τους Ορθοδόξους.
Εμείς, οι οποίοι μένουμε μόνιμα στο Άγιο Όρος (περίπου 1800 μοναχοί), φυσικά και διαφέρουμε ο ένας από τον άλλο, διότι επιτελούμε και διάφορα διακονήματα, έχουμε διαφορετική ιδέα του μοναχισμού και τρόπους της επιτεύξεως της σωτηρίας.
Ο Θεός δίνει στον καθένα τη δική του πορεία. Εφόσον η Ορθοδοξία δεν καταργεί την ελευθερία μας αλλά αντίθετα, μας αποκαλύπτει το νόημα της αυθεντικής ελευθερίας, αυτό θα το αισθανθείτε στο Άγιο Όρος.
Σε ένα τόπο, στο Άγιο Όρος, θα βρείτε διάφορα είδη του μοναχικού πολιτεύματος: το κοινόβιο, το ιδιόρρυθμο, το κελιοτικό, το αναχωρητικό. Διατί δεν περιορίζονται όλα σε μια τάξη και δομή; Διότι οι Άγιοι Πατέρες σεβόμενοι την ελευθερία του ανθρώπου, του προσέφεραν την επιλογή και ο άνθρωπος, ανάλογα με την εσωτερική του διάθεση, επιλέγει ένα από τους χαραγμένους προορισμούς.
Φυσικά, θυμόμαστε ότι με όλη αυτή την ελευθερία μας, ο κυριότερος σκοπός είναι να επιδιώκουμε τη σωτηρία, να επιδιώκουμε τον Χριστό. Βεβαίως ο καθένας ευρίσκεται στο δικό του σκαλοπάτι στην πορεία προς αυτό το σκοπό: ο ένας το έχει φτάσει, ο άλλος μόλις ξεκίνησε, και ο τρίτος είναι στη μέση του δρόμου.
Για αυτό το λόγο καλώ όσους βρεθούν στο Όρος να μη λησμονείτε ότι χωρίς να ξέρουν σε ποια εσωτερική διάθεση και σε ποια φάση της επιτεύξεως του μοναχικού ιδεώδους ευρίσκεται κάθε μοναχός, οι άνθρωποι ενίοτε σκανδαλίζονται.
Τους φαίνεται ότι ο μοναχός κάτι δεν κάνει ή δε λέι καλά, το κρίνουν από τη δική τους κοσμική άποψη. Χωρίς να ξέρουν τι πέρασε αυτός ο μοναχός και ποιο θα είναι το επόμενο του βήμα, σε ποιο βαθμό της ταπείνωσης και μετάνοιας ευρίσκεται, ο άνθρωπος, ο οποίος επεμβαίνει από τον κόσμο σε αυτή τη πνευματική ζωή, μπορεί να σκανδαλισθεί και να διερμηνεύσει εσφαλμένα τα λόγια ή τις πράξεις κάποιου αδελφού.
Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπει κανείς με τι αγάπη ο Κύριος κρατάει τον καθένα από το χέρι του, οδηγώντας στη σωτηρία, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητές του, το χαρακτήρα και τις βιοτικές περιστάσεις: όλα αυτά είναι προσωπικά.
Στη Ρωσία ευλαβούνται πολύ οι Αγιορείτες ασκητές του 20 αιώνα όπως ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και τα τελευτία χρόνια ο Γέροντας Παίσιος. Πως διατηρείται η μνήμη αυτών των εξαιρετικών μορφών στο Άγιο Όρος;
Βεβαίως, είναι οι εξαιρετικές ασκητές του Αγίου Όρους, τους οποίους γωνρίζουμε πολύ καλά. Παραδείγματος χάριν, τον Όσιο Σιλουανό τον Αθωνίτη τοποθετούμε στην ίδια σειρά με εκείνους τους μεγάλους ασκητές όπως ο Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ, ο εργάτης της νοερής προσευχής, ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο πατήρ Ιωάννης Κρονστάνδης.
Από την άλλη μεριά, έχουμε παράδειγμα του Όσίου Ιωσήφ του Σπηλαιώτη, ο οποίος γνώρισε τον Θεό άμεσα και απέκτησε το χάρισμα της νοερής καρδιακής προσευχής. Οι μαθητές του άλλαξαν εντελώς την πορεία της Αθωνικής ιστορίας: σαν να ενέπνευσαν νέα ζωή στα Αγιορειτικά μοναστήρια, αποκαθιστώντας τις μοναχικές κοινότητες.
Υπάρχει και ο πατήρ Παϊσιος (είναι σχεδόν σύγχρονός μας), ο οποίος βοήθησε πολύ σε πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο με τη προσωπική επικοινωνία και τις προσευχές, αλλά και με τις διδαχές, τις οποίες οι άνθρωποι ελάμβαναν από τις επιστολές του. έχουμε αυτούς τους ασκητές ως διδασκάλους και ως πρόσφατα παραδείγματα για το μοναχικό μας βίο.
Ο Κύριος για κάθε εποχή με πολλή σοφία επιλέγει τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι ποιο κατάλληλοι και προσφέρουν περισσότερο όφελος ακριβώς αυτή την εποχή και με αυτές τις περιστάσεις.
Όμως από όλους τους ανθρώπους, στους οποίους αναφερθήκατε, δεν κάνατε λόγο για τον Γέροντα Πορφύριο, ο οποίος μεταχειριζόταν στην επικοινωνία με τους ανθρώπους πολύ προσιτά και απολύτως απλά και κατανοητά από τον καθένα λόγια.
Π.χ. έλεγε ότι είναι δύσκολο να μιλάς με έναν άνθρωπο όταν του λες: «Με τον κάνεις αυτό, μη το λες αυτό». Πρέπει να ξεκινήσεις την επικοινωνία του έτσι: «Για κάνε αυτό, προσπάθησε να ξεκινήσεις από αυτό, κάνε αυτό και αυτό». Δεν έλεγε κάτι απαγορευτικό, αλλά έλεγε ότι πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε τον Θεό.
Και έλεγε ότι εάν θα ακολουθήσουμε αυτή την πορεία και θα προσπαθήσουμε να αγαπούμε τον Θεό, τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Αυτό, βέβαια,διαφέρει λιγάκι από εκείνο, το οποίο και πως δίδαξαν οι αρχαίοι πατέρες, όμως για την εποχή μας, για τον σύγχρονο άνθρωπο αυτή η γλώσσα και αυτός ο τρόπος της μεταδόσεως της θείας αλήθειας είναι ο περισσότερα αποτελεσματικός.
Για ένα Ρώσο η Ελλάδα είναι πρώτα από όλα η χώρα, από την οποία μα ήρθε η Ορθοδοξία. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας για τη Ρωσία;
Πρώτα από όλα η Ρωσία για μας είναι μια ομόδοξη χώρα όπως η Σερβία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία. Όλοι είμαστε αδέλφια εν Χριστώ, και εμείς, οι Ορθόδοξοι, πρέπει να θυμόμαστε πάντα εκείνα τα λόγια από την Αγία Γραφή όπου αναφέρεται ότι στο Χριστό«οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος...δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολ, 3, 11).
Έτσι και πρέπει να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον ανεξάρτητα από την εθνικότητα, διότι ο Χριστός πρέπει να είναι ανάμεσά μας και για όλους μας στην πρώτη θέση.
Προσωπικά συγκλονίστηκα από την βαθιά πιστή του ρωσικού λαού, ο οποίος βίωσε την τραγωδία και τα τεράστια προβλήματα στο διάστημα των 70 ετών. Παρ΄ όλα ταύτα ο λαός βρήκε τη δύναμη να επανέλθει στο σωστό δρόμο και σήμερα διαπιστώνουμε και την ευλάβεια, και τη χαρά και την αγάπη.
Βλέπουμε πόσο στραμμένοι προς την Εκκλησία είναι οι άνθρωποι, πώς βρήκαν τον εαυτό τους μέσα στην Εκκλησία, πως βοηθούν την Εκκλησία και αναστηλώνουν Ναούς.
Βλέπουμε ότι με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι αποκαθιστούν και τον εαυτό τους και τον εσωτερικό τους κόσμο και εκείνο, το οποίο αποκαλούμε τον Ορθόδοξο χριστιανικό πολιτισμό.
Μας συγκλόνισε ιδιαίτερα εκείνα τα οποία διαπιστώσαμε στο ορφανοτροφείο Σέργκιεφ Ποσάντ. Είναι η Στέγη υπό την αιγίδα της Πολιτείας για τα τυφλά και κωφάλαλα παιδιά, όπου ένας ιερομόναχος, που γνωρίζει την νοηματική γλώσσα, χτίζει ένα Ναό.
Είχαμε επικοινωνήσει με τα παιδάκια, τα οποία στερήθηκαν τα περισσότερα αισθήματα, από τα οποία υπάρχουν στον κόσμο, δηλαδή την ακοή, την όραση και της λαλιάς.
Και αυτή η επικοινωνία βοήθησε πολύ κι εμάς: είδαμε, τι παρηγοριά προσφέρει η Εκκλησία σε εκείνους τους ανθρώπους και ελπίζουμε ότι η φιλανθρωπική διακονία της Εκκλησίας θα αναπτυχθεί ακόμα περισσότερα. Είδαμε πως άνθρωποι διακονούν για χάρη Θεού τους άλλους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου