Η ζωή είναι ο δισταγμός μεταξύ
ενός θαυμαστικού και ενός ερωτηματικού.
Εν τη αμφιβολία υπάρχει η τελεία..
Πεσσόα ο διαχρονικός...
Πέρασα τη θολή γραμμή και ναι
βρέθηκα σε απάτητα μονοπάτια..
Εκεί που ακούς πεντακάθαρα το
μικρό παιδί που κρύβεις μέσα σου
να σου λέει ΖΗΣΕ..!! ζήσε τη στιγμή
και μοιράσου την αυτη μονο θα μείνει.
Όλοι μα όλοι μας Ψυχή κουβαλάμε
και Ψυχή παραδίνουμε..Ξέρω τι σας
λέω..πήγα και γύρισα.
Και δεν ειναι παιχνίδι του μυαλού
όπως κομπάζει μερος επιστημόνων
που υπηρετουν στείρες γνώσεις
Βαρέθηκα να βλέπω νέους ανθρώπους
τόσο ηττημένους τόσο μίζερους
και τόσο απαθείς.
Όλοι θέλουμε μια τρυφερή αγκαλιά
και μια αγάπη έμπρακτη..
Οι σχέσεις χτίζονται στιγμή τη στιγμή..
και δεν είναι Πάρε-Δώσε..αν το δούμε
έτσι μιλάμε για στυγνή συναλλαγή.
Όμως επιμένω..αν δεν χαμογελάσεις
πρώτος στη στιγμή σου..πως θα σε
αγκαλιάσει η Ζωή;Και πως θα σε δικαιώσει;
Δεν υπάρχει σύντομος και ανώδυνος
δρόμος που να οδηγεί στον κήπο της
πρώτης αθωότητας..όμως είναι η μία
και μοναδική επιστροφή
που μας λυτρώνει.
aeriko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου