Το χρονικό ενός µαραθώνιου

Γ.Δ.Κ.Σ.

Δώδεκα ώρες, επτά παραστασιακά κεφάλαια, έξι διαλείµµατα _ τα δύο µετά φαγητού _ και ενθουσιώδες χειροκρότηµα στο τέλος είναι ο απολογισµός των ιταλικών «Δαιµόνων» του Πέτερ Στάιν
Εντεκα παρά τέταρτο ήµουνα «Πειραιώς 260». Εντεκα παρά δέκα έµπαινα στο Κτίριο Δ, µε την πρόσκληση στο χέρι, µαζί µε τους άλλους 650. Το κοινό από 13 – ο Νικηφόρος – έως 83 ετών.

Η αίθουσα δροσερή. Το πατάρι της σκηνής καταργηµένο – η παράσταση θα παιζότανε στο τσιµεντένιο δάπεδο. Κλειστό το βάθος µε µαύρες κουρτίνες, αριστερά και δεξιά υψωµένοι δυο χαµηλοί τοίχοι. Και οι κουρτίνες από το γύρω τζαµωτό της αίθουσας αποσυρµένες για να µπαίνει το φως της µέρας. Σ’ αυτό το βασικό σκηνικό θα έτρεχαν οι «Δαίµονες» του Πέτερ Στάιν. Λιτοί, σχεδόν γυµνοί. Μερικά πρατικάµπιλε (εξεδρούλες) κυλιόµενες – κάτι από Μνούσκιν –, µερικά σπετσάτα, µερικά βασικά «φτωχικά» έπιπλα… – συµπλήρωναν το σκηνικό. Μέρος πρώτο.Κεφάλαιο πρώτο ανάγγειλε ζωντανά, στα ελληνικά, ένας από τους ηθοποιούς. Και έτσι, στα ελληνικά, θα αναγγέλλονταν κάθε κεφάλαιο. Μισοκρυµµένο, πλάι στην εξέδρα των θεατών, ένα µεγάλο πιάνο µε ουρά να υπογραµµίζει τις καταστάσεις είτε µε τον κανονικό ήχο του είτε «πειραγµένο». Ηταν 11.10.

Κεφάλαιο πρώτο, λοιπόν, όπου κυριαρχούν η χήρα Βαρβάρα Πετρόβνα και η σπαρταριστή, σαδοµαζοχιστική σχέση της µε τον επί εικοσαετία 53χρονο οικότροφό της Βερχοβένσκι, έναν χαριτωµένα ανόητο «διανοούµενο» µε σοσιαλιστικές ιδέες και πολλά γαλλικά στην κουβέντα του. Ο Στάιν έχει τονίσει τα κωµικά στοιχεία. Το κοινό το εισπράττει και γελάει.

Ο Σταβρόγκιν, ο γιος της Βαρβάρας, που γυρίζει από την Πετρούπολη, θα επιβεβαιώσει την κακή του φήµη: ορµάει αναίτια στον Γκαγκάνοφ, έναν της παρέας, και τον χτυπάει. Ο κλιµατισµός έχει σταµατήσει να λειτουργεί για λίγο. Πολλοί αερίζονται µε τα προγράµµατα. Αρχίζω να γλαρώνω – κιόλας; Ευτυχώς, πρώτο διάλειµµα. Θα µε χτυπήσει ο αέρας και θα συνέλθω. Γρήγορα στην τουαλέτα! Μέρος πρώτο.Κεφάλαιο δεύτερο. Οπου πρωταγωνιστούν η κουτσή, µισότρελη Μαρία Τιµοφέγιεβνα και ο χυδαίος αδελφός της Λεµπιάντκιν. Γείτονές τους, ανακατεµένοι, όπως και ο Σταβρόγκιν, σε µια οµάδα µηδενιστών, ο Σάτοφ που έχει αρχίσει να αποστασιοποιείται από τον επαναστατικό κύκλο και ο θεωρητικός της αυτοκτονίας Κιρίλοφ. «Μπρέικ». Μιας ώρας. Οποιος θέλει τρώει από τον στρωµένο στην αυλή µπουφέ – έναντι δώδεκα ευρώ. Εχει και κεφτεδάκια µε σάλτσα ντοµάτα. Αν φάω, όµως, δεν θα κοιµηθώ; Ας περιοριστώ στο τυροκούλουρο που έχω µαζί. Καθόµαστε κάτω από λευκές οµπρέλες. Πιάνει όµως ψιχάλα. Που δυναµώνει.

Στριµωχνόµαστε. Οι πρώτες διαρροές. Ο Μηνάς παραπονιέται – και δεν είναι ο µόνος – για τους αφαιρετικούς ελληνικούς υπέρτιτλους.

Αν όµως τα µετέφραζαν όλα σε ένα τόσο λογοκρατούµενο κείµενο, πώς θα χωρούσαν στους υπέρτιτλους και πώς θα προλαβαίναµε να τους διαβάζουµε; Τουαλέτα. Ουρές – ειδικά στις κυρίες.

Μέρος δεύτερο. Κεφάλαιο πρώτο. Ο Σταβρόγκιν συναντάει τον Πιοτρ, τον γιο του Βερχοβένσκι, ηγετικό στέλεχος στην επαναστατική οµάδα. Και τον κακοποιό Φέντκα, που ο Πιοτρ θα τον πληρώσει για να σκοτώσει την τρελαµένη Μαρία και τον αδελφό της ώστε να απαλλάξει τον Σταβρόγκιν από τον εκβιασµό που ο Λεµπιάντκιν του κάνει – ο Σταβρόγκιν, πριν από µερικά χρόνια, σε µια στιγµή τρέλας, είχε παντρευτεί τη Μαρία. Το κεφάλι µου γέρνει. Μονοµαχία Σταβρόγκιν - Γκαγκάνοφ. Ο Σταβρόγκιν τον ταπεινώνει επιλέγοντας να ρίξει στον αέρα. Με τον πυροβολισµό τινάζοµαι. Φοβερό τάιµινγκ! Η νύστα µού κόπηκε µε το µαχαίρι. Διάλειµµα. Στην τουαλέτα! Και µια Κόκα Κόλα να µε κρατήσει. Μια κοπέλα έχει λιποθυµήσει – ζέστη, υγρασία, κούραση… Μέρος δεύτερο.Κεφάλαιο δεύτερο.

Κουρτίνες έχουν κλείσει το τζαµωτό. Επαναστατική σύναξη – ένας κύκλος από ψάθινες καρέκλες. Κατηγορούν τον Σάτοφ για προδότη. Τραβάει πολύ. Ακούω χασµουρητά. Βλέπω και έναν δυο ψιλοκοιµισµένους. Αντέχω! Διάλειµµα. Τουαλέτα! Μήπως έχω πρόβληµα µε τον προστάτη; Μπα, από προνοητικότητα είναι… Μέρος δεύτερο. Κεφάλαιο τρίτο. Ο Σταβρόγκιν εξοµολογείται στον πατέρα Τύχωνα: άπλωσε χέρι σ’ ένα 11χρονο κοριτσάκι που µετά το άφησε να κρεµαστεί.

Αφήνει τον παπά, έρχεται στο προσκήνιο και µας διαβάζει την εξοµολόγηση ενώπιος ενωπίω. Η συγκλονιστική στιγµή της παράστασης. Δεν ακούγεται ούτε κιχ. Μπρέικ. Ο δείπνος. Και πάλι στα τραπεζάκια, κάτω από τις οµπρέλες. Προτιµώ ένα σάντουιτς. Και στην τουαλέτα!

Μέρος τρίτο.Κεφάλαιο πρώτο. Όπου η µεγάλη γιορτή της κυρίας νοµάρχου φον Λέµπκε καταλήγει σε καταστροφή: επαναστατικοί λόγοι, η Λίζα το σκάει µε τον Σταβρόγκιν. Οι επαναστάτες έχουν βάλει φωτιά. Ο Φέντκα σκότωσε την Μαρία και τον Λεµπιάτκιν. Το πλήθος οργισµένο λιντσάρει τη Λίζα και τον αφοσιωµένο Μαβρίκι που πήγε να τη φέρει πίσω στο σπίτι της. Διάλειµµα. Εχει σκοτεινιάσει. Στην τουαλέτα!


«Σσσσς» για τη σακούλα µε τα µπισκότα

Μέρος τρίτο. Κεφάλαιο δεύτερο και τελευταίο. Πασάρω µπισκότα µε σοκολάτα στη Ρούλα και στη Μαρία. Η γυναίκα του Σάτοφ, που τον είχε εγκαταλείψει για τον Σταβρόγκιν, γύρισε στον άντρα της που δεν έχει πάψει να την αγαπάει και γεννάει ένα µπάσταρδο. «Είναι ο γιος µου» θα πει ο Σάτοφ. Ψάχνω στο σακίδιο για κανένα µπισκότο και η σακούλα φουρφουρίζει. «Σσσς… Σσσουτ!», µε επιπλήττει η απέναντι κυρία µε χειρονοµίες οργής. Δίκιο έχει. Αλλά ύστερα από 12 ώρες, κυρία µου… Ο Πιοτρ σκοτώνει τον Σάτοφ «γιατί θα πρόδινε» και πείθει τον Κιρίλοφ να αυτοκτονήσει αναλαµβάνοντας την ευθύνη.

Ο γέρος Βερχοβένσκι γυρίζει σε κακό χάλι στης Βαρβάρας και πεθαίνει στην αγκαλιά της – είκοσι χρόνια την αγαπούσε και δεν το ’λεγε. Φως στο βάθος της σκηνής. Ο Σταβρόγκιν σε µια καρέκλα. Χώνει το περίστροφο στο στόµα και τραβάει. Ο αφηγητής Γκριγκόριεφ κλείνει µε δυο κοφτές ατάκες την παράσταση. Το πιάνο βροντάει. Είναι 11 παρά 10.

Γυρίζω σπίτι. Λίγο θολωµένος. Κάνω µια έτσι µε το χέρι στο πρόσωπο – το πρωί είχα ξυριστεί. Τα γένια έχουν φυτρώσει! Δώδεκα ώρες ήταν αυτές...

πηγή