Μυήθηκα στο Σαββόπουλο μέσω του Β., αλλά πρωταρχικά « έφτασα » στον Β. λόγω των στίχων του Σαββόπουλου…:
στάση 1η : « καλοκαίρι…με τη φέτα το καρπούζι στο ’να χέρι…λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι…την κοψιά μιας προτομής μες στο παρτέρι…καλοκαίρι…»
στάση 2η : «κι εσύ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου κι ήσουν, φως μου, κατακκόκινη νιφάδα σε γιορτή…»
στάση 3η : «Σαββόραμα» ≡ πανηγύρι! Χορός, τραγούδι, χρώμα και μια ευφυής κοτσίδα να ενορχηστρώνει τη γιορτή!!!!
→ σταθμός : « Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό
κάτι πλούσιο και παράξενο, σαν τοπίο του βυθού
ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα ζεστό
και πολύχρωμο χορτάρι, ναι, για ν’ αποκοιμηθώ »
…τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον τού χρωστάω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου