Του Αντώνη ΚακαράΟμάδα στα πλαίσια Κόμματος με δογματικές αντιλήψεις είναι κατά τον ειδήμονα η Σέχτα ή Σέκτα.
Αν προσθέσουμε και το πασίγνωστο επαναστατών, έχουμε συμπολίτες τον αυτοπροσδιορισμό σας. Αλλά κάπου πάσχει η δική σας πρόθεση με την ονομασία και η ερμηνεία των φιλολόγων. Ούτε σε Κόμμα πρέπει να ανήκετε ενώ την επανάσταση ας την αφήσουμε ακόμα στα αζήτητα.
Δεν είναι τα γκάλοπ που οδηγούν τις αναφορές στο κείμενο τούτο. Είναι η ανάγκη να πούμε δυο λόγια δημόσια, μέρες που ‘ναι με την εκτέλεση του δημοσιογράφου που την αποδίδουν όλοι στην οργάνωσή σας. Ανεξάρτητα αν είναι τούτο γεγονός, εσείς θα το εξηγήσετε στο λαό υπέρ του οποίου σίγουρα πιστεύετε ότι δράτε, εδώ θα σταθούμε σε κάποιες διαστάσεις που ίσως δεν τις εξετάσατε όταν σχεδιάζατε την «επιχείρηση».
Το σίγουρο είναι πως τα Μέσα Ενημέρωσης ασχολούνται τις δύο ημέρες με την υπόθεσή σας. Εκπληκτική «επιτυχία» όσον αφορά τουλάχιστον την ανταπόκριση του κάθε είδους Τύπου.
Όλοι αυτοί πέρασαν σε τρίτη μοίρα, ξεχνώντας πως τέτοιες μέρες κάτι συνέβη στην Κύπρο το ’74, επίσης πως τώρα δα ακριβώς κάτι συμβαίνει κάτω από το Καστελόριζο, με τους Τούρκους πάλι να πηγαινοέρχονται στην υφαλοκρηπίδα του νησιού.
Μια ματιά να ρίξουμε όμως ειδικά σ’ αυτό το τελευταίο. Θα γνωρίζετε πως «Κυριαρχικό Δικαίωμα» είναι εκείνο το οποίο δεν επιδέχεται διαπραγμάτευσης. Ως τέτοιο έχει χαρακτηριστεί και είναι το δικαίωμα που έχει κάθε χώρα στην υφαλοκρηπίδα της. Αυτό το δικαίωμα αμφισβητεί έμπρακτα η Τουρκία στα νησιά μας και τώρα με το Πίρι Ρέις και χθες με το άλλο και προχθές με ένα άλλο βορειότερα και πιο πίσω στα Ίμια…. Ενώ μόλις γράφονται αυτές οι γραμμές, μαθαίνουμε πως βγήκε πάλι το «Τσεσμέ» αυτή τη φορά εκεί γύρω στη Σαμοθράκη εφτά μόλις μίλια από την Αλεξανδρούπολη…. και πάει λέγοντας.
Είναι τυχαίο που κάθε φορά σχεδόν που συμβαίνουν τέτοια, η μεν ελληνική κυβέρνηση τηρεί «χαμηλούς τόνους» -έτσι ερμηνεύεται η ενδοτική πολιτική- παράλληλα δε έρχεται ένα συμβάν, όπως η εκτέλεση του δημοσιογράφου, να απασχολήσει την κοινή γνώμη ξεχνώντας υφαλοκρηπίδες και δικαιώματα και γκρίζες ζώνες και εναέριους χώρους;
Δεν ισχυρίζομαι πως αυτό επιδιώκει η εκάστοτε κυβέρνηση για να αναπνέουν κάποιοι απ’ τους κυβερνώντες με ανακούφιση. Το αποτέλεσμα όμως δεν αλλάζει, η προσοχή του κόσμου αλλού στρέφεται, ελάχιστοι ενοχλούνται που δεν αντιδρούν δυναμικά οι αρμόδιοι στα αλωνίσματα των Τούρκων.
Συγχρόνως η λαίλαπα έχει ξεσπάσει στα εργατικά και τα ασφαλιστικά.
Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως σοσιαλιστές σαρώνουν σήμερα ό,τι δεν κατάφερε καμία δεξιά ή φιλελεύθερη ή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Και αναφερόμαστε στα δικαιώματα που κέρδισαν οι εργαζόμενοι έναν αιώνα τώρα με αίμα και πολλούς νεκρούς και σε επαναστάσεις (χωρίς εισαγωγικά) και σε καθημερινούς αγώνες, χωρίς επιλεκτικές εκτελέσεις «εχθρών» και εχθρών του λαού.
Παράλληλα ακόμα μια ελεγχόμενη διαδικασία συγκάλυψης της απίστευτης ρεμούλας, με τις εξεταστικές αυτή τη φορά έρχεται να ρίξει τον κουρνιαχτό της στα συμβαίνοντα. Και ξαφνικά φανήκατε και σεις να πλουτίζετε τον κουρνιαχτό.
Και πώς να σας αποκαλεί κανείς συμπολίτες; Συντρόφους μήπως, εν τάξει αλλά ποιανών σύντροφοι είστε, συναγωνιστές ίσως, αλλά και πάλι ποιοι είναι οι υπόλοιποι που αγωνίζονται μαζί σας, αγωνιστές πιθανόν, αλλά εναντίων ποιων και υπέρ ποιων αγωνίζεστε; Και είναι τρόπος αυτός με τις εκτελέσεις, ή τις μπόμπες, δεν υπάρχει δηλαδή άλλος πιο πρόσφορος και δοκιμασμένος; Ή μήπως η έκφραση «τρομοκράτες» σάς είναι επιθυμητή;
Έχω και μια απορία ακόμα, καίτοι είναι πολύ δύσκολο να τα διατυπώνει αυτά κανείς δημόσια, σίγουρα θα βρεθούν ερμηνείες τούτων των γραμμών εδώ, που ο συντάκτης τους ούτε τις διανοήθηκε, αλλά τι να κάνουμε, πρέπει να πούμε τη γνώμη μας για τα συμβαίνοντα, έτσι δεν είναι; Να σφυρίζουμε αδιάφορα δεν είναι σωστό, είμαι βέβαιος πως ούτε και σεις το θέλετε, άλλο η σιωπή του τρόμου, σίγουρα σε κάποια από τις προκηρύξεις σας θα μιλάτε για την ελευθερία του λόγου, πόσοι άραγες δεν έμειναν σε φυλακές χρόνια ατέλειωτα για να κερδίσουμε αυτήν την ελευθερία, πόσοι δεν έδωσαν τη ζωή τους, δεν πόνεσαν από βασανιστήρια;
Έχετε μήπως κάποια τέτοια εμπειρία συνάνθρωποι και δώσατε στον εαυτό σας το δικαίωμα να επιλέγετε το θάνατο ως τιμωρία κάποιων, είστε κάποιο επαναστατικό δικαστήριο που προήλθε από διαδικασίες λαϊκής εξέγερσης που τελικά ή στη φάση της εξέλιξής της ή στην επικράτησή της και μετά αποφαίνεται για την ανάγκη θανάτωσης των εχθρών της (της επανάστασης εννοώ); Αυτή είναι η απορία μου, όχι πως έτσι και να ‘ταν θα είχατε το ακαταλόγιστο. Και γιατί αυτόν το δημοσιογράφο τον Γκιόλια, γιατί οποιονδήποτε θα ρωτήσω.
Αν είμαι με το μέρος των δυνάμεων καταστολής ρωτάτε και των διεφθαρμένων δημοσίων ανδρών, όπως είναι κάποιοι πολιτικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι και κάποιοι άλλοι ακόμα;
Λέω πως δεν είμαι με το μέρος τους, τουλάχιστον όχι με τους φαύλους απ’ αυτούς, όχι με τους πουλημένους απ’ αυτούς, όχι με όσους δουλεύουν κόντρα στα συμφέροντα του λαού. Θα ‘θελα αλλιώτικα να κάνουν τη δουλειά τους, θα προτιμούσα, όπως και ο κόσμος, να τους αποδέχομαι με ευχαρίστηση, αφού θα λειτουργούσαν για την προστασία του πολίτη και για το συμφέρον του. Αυτό θα ‘θελα.
Θα πείτε πως η δικαιοσύνη δεν τους ακουμπάει όσους ισχυρούς λειτουργούν πάνω και έξω από κάθε νόμο και κάθε ηθική. Εγώ θα συμφωνήσω πως της δικαιοσύνης δεν της επιτρέπεται να τους ακουμπήσει, πως έτσι που έχουν στύψει τους λειτουργούς της δεν τους αφήνουν ούτε να αναπνεύσουν ώστε να πράξουν το δέον και προς αυτές τις κατευθύνσεις (έχουν κι αυτοί βέβαια τους δικούς τους υπεύθυνους), εσάς όμως ποιος σας όρισε, ποια επανάσταση σας έταξε λειτουργούς της;
Μήπως συμπολίτες και χωρίς να το θέλετε πιθανότατα, (εγώ να δεχτώ ακόμα κι αυτό κι ας λένε πολλοί για προβοκάτσιες και τέτοια) με τη δράση σας παίζετε το παιγνίδι ακριβώς εκείνων που λέτε πως τελικά πολεμάτε; Μήπως κάποιος κοντινός σας κρύβει κάτι που δεν το πιάσατε ούτε πρόκειται, μήπως, λέω, ένας απ’ όλους σας ανήκει και κάπου αλλού; Πιθανότατα δεν υπάρχουν μεταξύ σας πράκτορες, όμως πρέπει να δείτε ποιον συμφέρουν τελικά οι πράξεις σας;
Ποιον συμφέρει η λαίλαπα των αποκλειστικών ειδήσεων για εκτελέσεις της Σέκτας τις μέρες που αλωνίζουν στο Αιγαίο τα ξένα ωκεανογραφικά, την ώρα που καταργούνται αμετάκλητα ζώνες κυκλοφορίας αεροπλάνων, την ώρα που διαλύονται και ισοπεδώνονται οι εργαζόμενοι, ξέπνοοι προς το παρόν από τη συντριβή των δικαιωμάτων τους;
Όχι βέβαια, δεν είστε εσείς υπεύθυνοι που μας ήρθε το ΔΝΤ, ούτε για τις γκρίζες ζώνες, ούτε για το ότι γίναμε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είναι οι ποδηγέτες των κυβερνώντων κομμάτων της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δηλαδή και του ΠΑΣΟΚ αποκλειστικοί και μόνοι υπεύθυνοι, είναι όσοι κερδίζουν από την υποδούλωση και της χώρας και των κατοίκων της, υπέρ των οποίων διατείνεστε πως αγωνίζεστε.
Πώς όμως να ερμηνεύσουμε τις συμπτώσεις με τις πράξεις σας;
Η γνώμη μου (καίτοι έχει αποτυπωθεί με έντονη πικρία στο εν πολλοίς βεβαίως άγνωστο Αλιώρι ) είναι πως με τον τρόπο που δράτε κουβαλάτε νερό στο μύλο αυτών ακριβώς που λέτε πως καταπολεμάτε. Δηλαδή της άρχουσας τάξης, των ιμπεριαλιστών, των κεφαλαιοκρατών, των μεγαλομετόχων Ελλήνων και ξένων, που δεν έχουν πατρίδα, δεν αναγνωρίζουν σύνορα όχι μόνο σε χώρες αλλά στους τρόπους δράσης για να επιβάλλουν το δικό τους νιτερέσο κόντρα στο δίκιο των πολλών.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου