«Υπέφερα πάρα πολύ... Το 1939 έστειλα την θυγατέρα μου στην Ιταλία, στον σύζυγό της. Ό σύζυγός της την συνάντησε στο πλοίο, την πηρε στούς γονείς του, έζησε μαζί της 11 ήμέρες καί κατόπιν αύτος μετατέθηκε στην 'Αφρική. "Οταν άνεχώρησε, οί συγγενείς του είπαν στην κόρη μου, ότι έπρεπε νά φύγη άπό τό σπίτι τους. Μιά καί δέν γνώριζε την γλώσσα καί ηταν μόνον 17 έτών, μοϋ έγραφε άπελπιστικά γράμματα. Προσευχήθηκα άρκετά. Πέρασαν δυο μηνες...
Πήγαινα καθημερινώς στον Καθεδρικο Ναο της Σαγγάης, άλλά ή πίστις μου άρχισε νά κλονίζεται. "Ετσι, άποφάσισα νά μη πηγαίνω στην Εκκλησία, άλλά νά έπισκέπτωμαι γνωστούς- γιά τον λόγο αύτό, δέν βιαζόμουν πλέον νά έγείρωμαι ένωρίς το πρωί.
Ό δρόμος μου περνοϋσε άπο τον Ναό, καί έκεί άκουσα ψαλμωδία έντος αύτοϋ. Είσηλθα i μέσα. Ό Δέσποτας Ιωάννης (Μαξίμοβιτς) λειτουργοϋσε. Τά Βημόθυρα ησαν άνοικτά. Ό Δέσποτας έκφωνοϋσε: «Λάβετε, φάγετε, τοϋτο έστί τό Σώμά μου...», καί «... τοϋτό έστι τό Αίμα μου... · είς άφεσιν αμαρτιών», καί έν συνεχεία γονάτισε καί έκανε μία στρωτη μετάνοια.
Εκείνη την στιγμη είδα το Δισκοπότηρο μέ τά "Αγια Δώρα άκάλυπτα καί τότε άκριβώς, μετά και τούς λόγους τοϋ Δέσποτα [καί την εύλόγησι γιά τον καθαγιασμό], μία φλόγα κατήλθε άπό ψηλά καί εισήλθε στά "Αγια! Το σχημα της ηταν σάν τουλίπας, άλλά μεγαλύτερο. Ούδέποτε στην ζωή μου διενοήθηκα ότι θά έβλεπα τον πραγματικο καθαγιασμο τών Δώρων σάν φλόγα!...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου