Όταν οι αγρότες έκλειναν τους δρόμους στο καταχείμωνο, όταν δεν υπήρχαν αγροτικές εργασίες, οι φορτηγατζήδες παραπονιόντουσαν για το γεγονός ότι ήταν αποκλεισμένοι στην μέση του πουθενά. Σήμερα είναι οι φορτηγατζήδες που έχουν αποκλείσει την χώρα και οι αγρότες βλέπουν την παραγωγή τους να σαπίζει στο χωράφι. Είμαστε μία... ωραία ατμόσφαιρα!
Μία κοινωνική ομάδα έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί, αλλά σε μία οργανωμένη κοινωνία έχει σημασία η μία κοινωνική ομάδα να σέβεται την άλλη. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε μεγαλώσει με μία τελείως διαφορετική νοοτροπία. Θεωρούμε δικαίωμά μας να κλείνουμε τους δρόμους, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα σχολεία. Θεωρούμε υπέρτατο δημοκρατικό μας δικαίωμα να χειροδικούμε εναντίον εκείνων που θέλουν να εργαστούν σε ημέρα απεργίας και πεμπτουσία της δημοκρατίας να εκβιάζουμε την κοινωνία για να εξυπηρετηθούν τα δικά μας συμφέροντα και μόνο. Δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή για τους συμπολίτες μας, τους γείτονες, ούτε καν και για την οικογένειά μας, για την οποία δήθεν αγωνιζόμαστε και κάνουμε ό,τι κάνουμε...
Η χώρα δεν έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού μόνο γιατί κάποιοι πολιτικοί έκλεβαν. Βάλαμε όλοι το λιθαράκι μας για να καταφέρουμε να καταστρέψουμε έναν πλούσιο τόπο, να πυρπολήσουμε την ελπίδα των παιδιών μας.
Δεν είναι αρκετό να έχουμε μία λιγότερο ή περισσότερο «φωτισμένη» πολιτική ηγεσία για να αντιμετωπίσουμε τα αδιέξοδά μας. Αν συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε ο καθένας τον εαυτό του και να συμπεριφερόμαστε σαν να βρισκόμαστε σε ζούγκλα, οι πιθανότητες να βρούμε τον δρόμο μας μειώνονται δραματικά.
Όλοι μας δηλώνουμε θυμωμένοι όταν δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε, δεν μπορούμε να βρούμε βενζίνη, δεν έχουμε ρεύμα. Θυμώνουμε με τους «ανάλγητους», αλλά όταν έρθει η σειρά μας να «διεκδικήσουμε» αυτά που θεωρούμε ως δικά μας κεκτημένα, συχνά συμπεριφερόμαστε με χειρότερο τρόπο από τους άλλους.
Στις ημέρες των καταλήψεων των σχολείων εξέφρασα την δυσφορία μου σε έναν φίλο για την κατάσταση. Κι εκείνος μου απάντησε: «Άσε τα παιδιά να διαμαρτυρηθούν. Δεν έχουν άλλο τρόπο να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους». Έτσι μάθαμε και έτσι μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας. Ξεχνάμε ότι η ελευθερία είναι η «έλευση των ορίων» και θεωρούμε δικαίωμά μας να καταστρατηγούμε τα δικαιώματα των άλλων. Δεν φταίνε οι άλλοι για την ζούγκλα των Αθηνών. Εμείς το καταφέραμε και τούτο...
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου