Το πρόβλημα δεν σταματά εδώ: οι ερευνητές λένε ότι στην εποχή του Τwitter, όπου όλα λέγονται και γράφονται με λίγους χαρακτήρες, έχουμε χάσει την υπομονή μας αλλά και τη χαρά της ανάγνωσης.
Σύμφωνα με το «Τhe Shallows», βιβλίο του ειδικού στις νέες τεχνολογίες Νίκολας Καρ, οι βιαστικές ιντερνετικές μας συνήθειες πλήττουν την ικανότητά μας να επεξεργαζόμα- στε μεγάλα κείμενα. Η αδιάκοπη υπερπληθώρα ειδήσεων μας κάνει να πηδάμε από το ένα άρθρο στο άλλο χωρίς να προσέχουμε ιδιαίτερα το περιεχόμενό τους. Η ανάγνωση συχνά διακόπτεται από την ειδοποίηση ότι λάβαμε νέο e-mail. Και τελικά ερχόμαστε σε επαφή με τα μικρά κειμενάκια του Τwitter και του Facebook πολύ πιο συχνά απ΄ όσο με μεγάλα κείμενα.
Το Ιnternet μας έχει κάνει πολύ καλούς στο να συλλέγουμε μεγάλο εύρος σύντομων στοιχείων, όμως σταδιακά ξεχνάμε πώς να κατεβάζουμε ταχύτητα και να συνδυάζουμε όλα αυτά τα στοιχεία μεταξύ τους. Ακόμη διαβάζετε το άρθρο αυ τό; Μάλλον ανήκετε σε μια μειοψηφία που ελαττώνεται συνεχώς. Δεν πειράζει όμως, γιατί μια λογοτεχνική επανάσταση είναι εν τη γενέσει της. Πρώτα είχαμε το «αργό φαγητό»- σε αντιδιαστολή με το «φαστ φουντ»- και μετά το «αργό ταξίδι». Σήμερα προστίθεται το κίνημα της «αργής ανάγνωσης», στο οποίο συμμετέχουν πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι που θέλουν να μας κάνουν να αφιερώνουμε χρόνο στο διάβασμα. Το μόνο που μας ζητούν είναι να σβήνουμε καμιά φορά τον υπολογιστή για να ανακαλύψουμε ξανά τη χαρά τού να βυθιζόμαστε σε ένα κείμενο.
«Αν επιθυμείτε να βιώσετε πραγματικά ένα βιβλίο, να το εσωτερικεύσετε,να αναμείξετε τις ιδέες του συγγραφέα με τις δικές σας και να το μετατρέψετε σε μια πιο προσωπική εμπειρία, πρέπει να το διαβάσετε αργά» λέει ο Τζον Μιεντέμα , συγγραφέας του βιβλίου «Slow Reading» (Αργή Ανάγνωση) στον «Guardian».
O Κιθ Τόμας, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και «αργός αναγνώστης», δηλώνει αντίθετος προς τις βιαστικές τεχνικές ανάγνωσης της εποχής μας. «Δεν πιστεύω ότι το να χρησιμοποιείς μια μηχανή αναζήτησης για να βρεις ορισμένες λέξεις-κλειδιά σε ένα κείμενο μπορεί να αντικαταστήσει την κανονική ανάγνωσή του» λέει.
Υπάρχουν όμως και πανεπιστημιακοί που διαφωνούν. Οπως ο καθηγητής Φιλολογίας Πιερ Μπαγιάρ, συγγραφέας του «Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει», ο οποίος υποστηρίζει ότι μπορούμε να σχηματίσουμε έγκυρη άποψη για κείμενα τα οποία έχουμε απλώς διατρέξει διαγωνίως ή δεν τα έχουμε διαβάσει καθόλου. Οι επικριτές της «λογοτεχνικής μπλόφας» του Μπαγιάρ θεωρούν ότι συσκοτίζει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: τη διάβρωση της ικανότητας συγκέντρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου