Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010
Emily Henochowicz | Έμιλυ Χενοχόβιτς
Το Παλαιστινιακό είναι ένα θέμα που με απασχολεί πολλά χρόνια τώρα και έτσι η ιστορία με τον "Στόλο της Ελευθερίας" ήταν κάτι που δεν μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο... Την επόμενη μέρα από την βάρβαρη επιδρομή του Ισραηλινού στρατού, έρχεται μια δεύτερη είδηση να με συγκλονίσει: Μια νεαρή αμερικανοεβραία φοιτήτρια καλών τεχνών έχασε το αριστερό της μάτι σε διαδήλωση, όταν την πέτυχε ένα δακρυγόνο το οποίο εκτοξεύτηκε από Εβραίους στρατιώτες... Ήταν, όμως, ένα απλό ατύχημα;
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι κανένα από τα δύο τελευταία γεγονότα, ούτε οι νεκροί στον Στόλο της Ελευθερίας, ούτε και ο τραυματισμός της Έμιλυ, έγιναν τυχαία...
H αραβικής καταγωγής حنين زعبي (Χανέεν Ζουμπί), μέλος του Ισραηλινού Κνεσσέτ, η οποία βρισκόταν πάνω στο πλοίο Mavi Marmara (Μαβί Μαρμαρά) δήλωσε ότι "ήταν ξεκάθαρο από το μέγεθος της στρατιωτικής δύναμης που επιβιβάστηκε στο πλοίο ότι ο στόχος τους δεν ήταν να σταματήσουν τον στόλο αλλά να προκαλέσουν τις μεγαλύτερες δυνατές απώλειες ώστε να αποτρέψουν άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες στο μέλλον".
Η 21χρονη Έμιλυ, ένα ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο άτομο, όπως μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει από τα έργα της, είναι αντίθετη στην κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ... "Gaza on my Mind" ("Η Γάζα είναι στο Μυαλό μου") έγραψε στον λογαριασμό της στο facebook την Δευτέρα 31 Μαΐου, λίγο πριν ξεκινήσει για την διαδήλωση στο σημείο ελέγχου της قلنديه (Καλαντίγια).
Η παρουσία της έγινε αμέσως αντιληπτή από τους Ισραηλινούς στρατιώτες και γρήγορα στοχοποιήθηκε... Για αυτούς αυτή είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και όχι οι μικροί παλαιστίνιοι που τους πέταξαν μερικές πέτρες... Το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο του Ισραήλ και οι σιδερόφραχτες λεγεώνες του είναι προφανές ότι δεν κινδυνεύουν ούτε από τους νεαρούς παλαιστίνιους με τις σφεντόνες, ούτε από την διαβόητη Χαμάς... Κινδυνεύουν από τους όλο και αυξανόμενους Ισραηλινούς πολίτες που συνειδητοποιούν ότι η μέχρι σήμερα πολιτική του κράτους τους μόνο προς το χειρότερο οδηγεί τα πράγματα... Έτσι, λοιπόν, οι στρατιώτες έπρεπε να κάνουν ότι μπορούσαν για να αποτρέψουν άλλους "δικούς τους" να κάνουν ό,τι είχε το κουράγιο να κάνει η Έμιλυ... Το πέτυχαν; Προσωπικά δεν νομίζω...
Προσωπικά πιστεύω, όπως άλλωστε είχα προβλέψει και στο παρελθόν, τα τελευταία γεγονότα είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του σημερινού κατεστημένου του Ισραήλ... Όσο, όμως, βλέπουν ότι το έδαφος χάνεται κάτω από τα πόδια τους, τόσο πιο σκληροί θα γίνονται, απλά επιταχύνοντας το αναπόφευκτο...
Ο πρώτος λόγος που ευαισθητοποιήθηκα με την ιστορία της Έμιλυ ήταν ότι μου φάνηκε πολύ τραγικό μια νεαρή κοπέλα που ασχολείται με τις καλές τέχνες να χάσει το μάτι της... Γρήγορα έπεσα πάνω στο ιστολόγιο της, το "Thirsty Pixels" ("Διψασμένα εικονοστοιχεία")... Συνταράχτηκα περισσότερο όταν είδα ότι το άβαταρ της Έμιλυ ήταν... ένα μάτι... και η περιγραφή της, "A Visual Adventure" ("Μια Οπτική Περιπέτεια"). Αρχικά το θεώρησα τραγική ειρωνεία... Τώρα πια έχω συνειδητοποιήσει ότι η Έμιλυ είναι απλά ένα άτομο με οξυμένη ενόραση και σίγουρα θα εξακολουθεί να βλέπει, να κατανοεί και να αντιλαμβάνεται ό,τι γίνεται γύρω της πολύ καλύτερα από όλους εμάς...
πηγή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου