Ο «χρήσιμος ηλίθιος»

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ότι υπουργοί και βουλευτές δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο και στις εκλογικές τους περιφέρειες μάς λένε εσχάτως πολλά ΜΜΕ. Ακόμη και συνδικαλιστές προσκείμενοι στο ΠΑΣΟΚ διαμαρτύρονται ότι τους έχουν ήδη «πάρει με τις πέτρες», κατά τη γνωστή ρήση του ίδιου του πρωθυπουργού. Και ως εκ τούτου τα βάζουν με τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Σωκράτη Ξυνίδη, τον οποίο προ ημερών, στα γραφεία της Ιπποκράτους, υποχρέωσαν να αποχωρήσει κακήν κακώς από την «ενημέρωσή» τους για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά.

Ότι «Υπουργοί φοβούνται για τη ζωή τους» μας πληροφορούσε χθες «Το Βήμα της Κυριακής», με υπότιτλο «Καυτός Ιούλιος με Ασφαλιστικό, εργασιακά και απεργίες».

Προφανώς η περιγραφόμενη στον υπότιτλο κατάσταση δεν είναι η αιτία για τον φόβο των υπουργών. Άλλωστε ούτε οι συνδικαλιστές ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι ούτε οι χήρες ούτε οι εργαζόμενες μητέρες ούτε συνταξιούχοι ούτε οι νέοι (και ανήλικοι) εργαζόμενοι και άνεργοι ούτε τα άτομα με αναπηρία ούτε κανένας άλλος απ’ αυτούς που πλήττονται βάναυσα από το Μνημόνιο και την πολιτική της κυβέρνησης απειλεί τη ζωή κάποιου υπουργού.

Την απειλή αυτή έχει εργολαβικά αναλάβει η αποκαλούμενη και «νεοτρομοκρατία». Την έχει μάλιστα αναβαθμίσει σοβαρά ύστερα από τη βομβιστική δολοφονία του υπασπιστή του Χρυσοχοΐδη μέσα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Είναι όμως αυτή η πραγματική απειλή για την κυβέρνηση και τους υπουργούς της; Ή απλώς με αυτήν την απειλή θα προτιμούσε η ίδια να αναμετρηθεί;

Η αλήθεια είναι ότι προς το παρόν ούτε η γνωστή σε όλους μας κομματική συνδικαλιστική γραφειοκρατία ούτε οι διαδηλώσεις – ακόμη και οι πιο ογκώδεις – ούτε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ούτε η αντιπολίτευση σε κάποια εκδοχή της ούτε η απογοήτευση και η οργή της κοινωνίας έχουν εμποδίσει την κυβέρνηση να περάσει τη λαίλαπα αυτή των μέτρων, τα οποία, σύμφωνα με την κοινή διαπίστωση, καταργούν ενός αιώνα εργατικές κατακτήσεις.

Μια κυβέρνηση όμως που δεν έχει αντίπαλο με κάποια αξιόπιστη διέξοδο από το καταφανές σημερινό τέλμα είναι λογικό... να ανησυχεί.

● Η θεωρία της αποκλειστικής ευθύνης της Ν.Δ., κατά τα πρότυπα μετάθεσης όλων των ευθυνών από κάθε κυβέρνηση στην προκάτοχό της, έχει ημερομηνία λήξεως. Από κάποιο κρίσιμο σημείο και ύστερα αρχίζουν και οι ευθύνες των νυν κυβερνώντων.

● Η θεωρία περί του τεμπέλη, καλοπερασάκια, φοροφυγά και εν γένει... συλλογικά ενόχου ελληνικού λαού εμφανίζει προβλήματα. Άλλωστε πολλοί κυβερνητικοί μιλούν, θέλοντας και μη, για τον «ώριμο» ελληνικό λαό, που αντιλαμβάνεται την πρωτοφανή οικονομική δυσκολία και βάζει πλάτη δείχνοντας εμπιστοσύνη ή, έστω, ανοχή στην κυβέρνηση.

Αλλά και ο Πόουλ Τόμσεν, ο αναπληρωτής διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ, έλεγε χθες, επίσης στο «Βήμα», ότι: «Τα οικονομικά μέτρα που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση εισάγουν ορισμένες σημαντικές αλλαγές και μια τέτοια προσαρμογή δεν είναι εύκολη και συχνά προκαλεί δυσαρέσκεια. Αυτό είναι κατανοητό γιατί ο κόσμος βλέπει ότι τα πράγματα χειροτερεύουν πριν βελτιωθούν. Είμαι όμως σίγουρος ότι ο ελληνικός λαός το αντιλαμβάνεται αυτό και είναι ευπροσάρμοστος».

● Η παγκάλειος θεώρηση περί της «περιθωριακής και πρωτόγονης Αριστεράς», η οποία «λειτουργεί πλέον ως περιθωριακό φαινόμενο στην κοινωνία» και κατ’ άλλους απειλεί να προκαλέσει την... πτώχευση της χώρας (!), προφανώς δεν καθιστά την Αριστερά το τρομερό φόβητρο με το οποίο θα επέλεγε να συγκρουστεί μετωπικά η κυβέρνηση. Ακόμη κι αν ο αντιπρόεδρός της, με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, χρεώνει στα συνθήματα και τις ιδέες της τη δολοφονία των εργαζομένων της Marfin στο κρεματόριο της Σταδίου!

● Οι «κερδοσκόποι» πάλι έρχονται, φεύγουν και επανέρχονται στο κάδρο, αλλά χωρίς κανείς να μπορεί να αποδείξει ότι αυτοί απεργάστηκαν, εφάρμοσαν και πέτυχαν την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ εξ αιτίας της χρεοκοπίας της από τον Μάρτιο – για την οποία μίλησε προσφάτως στο newstime.gr ο Παναγιώτης Γεννηματάς, επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Εξ άλλου η έρευνα της ίδιας της Κομισιόν αποφαίνεται ότι, στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών, τίποτε ασυνήθιστο δεν συνέβη στις χρηματαγορές που να δικαιολογεί ότι οι «κερδοσκόποι» φτάνει για όλα!

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς σημαντικό αντίπαλο, άρα και χωρίς αξιοσημείωτα εμπόδια. Αν, λοιπόν, αποτύχει, κάτι για το οποίο ανησυχούν δημοσίως πολλοί από τους υποστηρικτές της, τότε η ανεύρεση αποδιοπομπαίου τράγου θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Ο καθένας θα βρεθεί να αναμετράται με την επάρκειά του.

Απ’ αυτή την άποψη κάθε «χρήσιμος ηλίθιος» είναι μάλλον... καλοδεχούμενος από μια κυβέρνηση που εναγωνίως αναζητεί διέξοδο στη δημιουργία ενός αναμφισβήτητα κακού.

● Αν μάλιστα ο κακός αυτός σκορπίζει γύρω του πτώματα αστυνομικών, φτωχοδιάβολων μεταναστών, εργαζομένων που δολοφονούνται εν ψυχρώ σε εργασιακούς χώρους τους οποίους κοινοί δολοφόνοι μετατρέπουν σε κρεματόρια, ακόμη πιο καλοδεχούμενος.

● Αν, ακόμη χειρότερα, απειλεί δημοσίως με δημιουργία συνθηκών εμφυλίου και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες, τότε δεν είναι μόνο καλοδεχούμενος, αλλά και επιθυμητός!

Ίσως έτσι δικαιολογηθούν ακόμη σκληρότερες επιλογές – πέραν της οικονομίας αυτή τη φορά. Μόνο που η αναγόρευση της «νεοτρομοκρατίας» σε μεγάλο ανατίπαλο και «φόβητρο» για την κυβέρνηση ενέχει τρομακτικούς κινδύνους για την ίδια την κοινωνία...

Υστερόγραφο: Η δημοσιογράφος Μαρία Κατσουνάκη, στη χθεσινή «Καθημερινή», ρωτάει τον Πάγκαλο: «Αισιοδοξείτε για το μέλλον;». Κι αυτός απαντά: «Ναι. Αλλά να μη με παρεξηγήσετε γιατί είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Μη μου ζητήσετε τον λόγο, δηλαδή, μετά από μερικούς μήνες!..». Τι να εννοούσε ο ποιητής;

πηγή